In het zicht van de haven
Blijf op de hoogte en volg Geert
23 Juli 2019 | Griekenland, Thessaloniki
Dag 93 23 juli
STRUMICA – GRENS NOORD -MACEDONIË 50 km
GRENS – THESSALONIKI taxi Effrosini seaview app.
Gisterenavond heb ik de terugreis naar Nederland geboekt op donderdag a.s. Planning is dat ik vandaag dan naar Thessaloniki fiets, dan heb ik morgen om de praktische zaken te regelen, met name verpakking voor de fiets.
Het belooft als alle dagen warm te worden en ik verlies straks een uur door het tijdverschil en ik moet 130 km overbruggen, dus ik fiets weg om 7 uur. Het is nog heerlijk, maar warmt snel op. Ik fiets weer door een smal en dan weer breder dal. Ik herinner me een quote van een van mijn aardrijkskundeleraren waar ik al heel lang niet aan had gedacht: “hoe breder het dal hoe kleiner het verval". Het dal wordt breder en smaller en naargelang moet ik minder of meer klimmen. Het gaat lekker. Voor de grens kom ik bij een groot meer, het meer van Dorjan. Ik zet de laatste Denar om in koffie, koop "op de kaart" nog wat kleine flesjes wijn en koude frisdrank en vervolg mijn weg. Van de grens had ik hoge verwachtingen, de Grieken en nu dus Noord Macedoniërs vechten elkaar de tent uit als het gaat om de naam Macedonië en daarmee gaat het voor hen om de erfenis van Alexander de Grote. Maar het is rustig, als altijd rij ik langs de rij wachtende auto’s en wordt er vriendelijk weer tussen gelaten door een Kosovaar. De paspoortcontrole als altijd, en ook hier kost het wat tijd om de verschillende visa in mijn paspoort uit te leggen, wil ik dan een stempel? Ja doe maar. En zo geschiedt. Ik fiets rustig verder, maak een foto van welkom in Hellas en als ik wegfiets slaat het (nood)lot toe. De nachtmerrie van de wereldfietser zonder reserve snaar (dat is zeg maar mijn ketting) is dat die breekt. En zonder vooraankondiging zegt hij pats en ligt eraf. Tja en nu, mijn hulpscenario is dat ik een hotel boek en wacht op de snaar die de Fietsvakantiewinkel me opstuurt, dat duurt 2 tot 4 dagen. Omdat ik gisteren voor donderdag a.s. de retourvlucht naar Nederland geboekt is dat dus geen optie. Inmiddels ben ik half steppend half lopend aan de Griekse kant van de grens gekomen. De douanier denkt mee en gaat bellen. Er is een bus van Drosato, 3 km verderop naar Kalindria. Hij belt en de bus gaat om 14.15 het is nu Griekse tijd bijna 11 uur . Ik krijgt er ook nog een kaart van Griekenland bij en de tip dat in Kalondria een goede fietsenwinkel is, en dat daarvandaan elk uur een bus naar Thessaloniki, gaat en dat het tankstation net voorbij de kruising me misschien ook wel kan helpen. Ik step, loop, al liftend naar Drosato, gelukkig licht naar beneden en wind mee. Ik ga naar het tankstation en dat hebben ze elke denkbare snaar voor elk type auto en tractor, honderden, maar niets voor de fiets, helaas. Ik schuif aan bij ieder die er zit. Wat lokaloos, een Zweedse Griek op vakantie die perfect Engels spreekt, een doofstomme ongelooflijk vrolijke man, de pomphouder een heel vriendelijke maar een beetje norse man die een paar woorden Duits spreekt en 2 op de achtergrond. Is een taxi mogelijk naar Thessaloníki? De pomphouder geeft me een kaartje met wat nummers. Geen van de nummers wordt opgenomen. Ik probeer het appartement in Thessaloníki dat ik heb geboekt, naar ook geen antwoord. De Zweedse Griek zegt na een half uur, ik bewonder je geduld, ook vanwege het fietsen. De enige lokale taxi rijdt net langs en als ik weer bel is ze thuis. Naar Thessaloníki, oké maar dat kost 100 euro. Ik zeg prima en samen met haar dochter die Engels spreekt komt ze een half uurtje later, we laden de fiets en de tassen in de Audi A6, het past en vertrekken. De dochter, die basisschoollerares is op Kreta en vakantie heeft, gaat ook mee, zij rijdt uiteindelijk terug. Je wordt hier als juf, als in vele andere landen toegewezen aan de school als je je opleiding klaar hebt. Onderweg bel en uiteindelijk mail ik met mijn geboekte appartement. Dat blijkt niet beschikbaar. Oké, ik boek een andere, maar raak toch wel een beetje gestrest. Wat een gedoe. Maar oké, in het nu geboekte appartement staan ze klaar voor ontvangst zeggen ze. We stoppen bij een ATM zoveel euro heb ik ook niet en inderdaad het ontvangstcomité staat klaar. Alles uitladen, betalen, de meter geeft 99,51 euro aan, en uitgebreid bedanken en ieder weer op weg. Het appartement is prima maar duurder dan het eerder geboekte. Ik dien een klacht in en bij booking en bij het eerst geboekte appartement. We gaan het zien. Volgende stap is verpakking voor de fiets bij de vlucht naar NL. ik heb een fietsenzaak gezien op 50 meter van mijn appartement. Halverwege de vraag komt ze al met dozen tevoorschijn, echt fantastisch. De snaar zou ook geregeld kunnen worden maar dat duurt 2 dagen. Dus maar niet. Het enige wat ik nu nog moet doen is inpakken en naar het vliegveld zien te komen.
Ik ga wat rondlopen en eindig voorlopig op een terrasje met uitzicht op de Witte Toren en ben blij met mijn retsina, tzatziki en Griekse salade.
Ik heb ook uitzicht op een bushalte en taxi standplaats. Opvallend hoe veel de taxi wordt gebruikt met name door vrouwen, zegt dat wat over het openbaar vervoer! Ik zie hier geen vrouwelijke taxi chauffeurs itt de chauffeur die ik had uit Drosato en ook in Noord Macedonië reden er veel vrouwen in een taxi.
Griekenland is land 18, maar feitelijk heb ik hier nog niet gefietst, ik ben er wel en ik ben wel met de fiets onderweg geweest. Ik ben eigenlijk ook nog lang niet uitgefietst, maar het is goed om lekker naar huis te gaan en er blijft dus nodig wat te wensen over.
STRUMICA – GRENS NOORD -MACEDONIË 50 km
GRENS – THESSALONIKI taxi Effrosini seaview app.
Gisterenavond heb ik de terugreis naar Nederland geboekt op donderdag a.s. Planning is dat ik vandaag dan naar Thessaloniki fiets, dan heb ik morgen om de praktische zaken te regelen, met name verpakking voor de fiets.
Het belooft als alle dagen warm te worden en ik verlies straks een uur door het tijdverschil en ik moet 130 km overbruggen, dus ik fiets weg om 7 uur. Het is nog heerlijk, maar warmt snel op. Ik fiets weer door een smal en dan weer breder dal. Ik herinner me een quote van een van mijn aardrijkskundeleraren waar ik al heel lang niet aan had gedacht: “hoe breder het dal hoe kleiner het verval". Het dal wordt breder en smaller en naargelang moet ik minder of meer klimmen. Het gaat lekker. Voor de grens kom ik bij een groot meer, het meer van Dorjan. Ik zet de laatste Denar om in koffie, koop "op de kaart" nog wat kleine flesjes wijn en koude frisdrank en vervolg mijn weg. Van de grens had ik hoge verwachtingen, de Grieken en nu dus Noord Macedoniërs vechten elkaar de tent uit als het gaat om de naam Macedonië en daarmee gaat het voor hen om de erfenis van Alexander de Grote. Maar het is rustig, als altijd rij ik langs de rij wachtende auto’s en wordt er vriendelijk weer tussen gelaten door een Kosovaar. De paspoortcontrole als altijd, en ook hier kost het wat tijd om de verschillende visa in mijn paspoort uit te leggen, wil ik dan een stempel? Ja doe maar. En zo geschiedt. Ik fiets rustig verder, maak een foto van welkom in Hellas en als ik wegfiets slaat het (nood)lot toe. De nachtmerrie van de wereldfietser zonder reserve snaar (dat is zeg maar mijn ketting) is dat die breekt. En zonder vooraankondiging zegt hij pats en ligt eraf. Tja en nu, mijn hulpscenario is dat ik een hotel boek en wacht op de snaar die de Fietsvakantiewinkel me opstuurt, dat duurt 2 tot 4 dagen. Omdat ik gisteren voor donderdag a.s. de retourvlucht naar Nederland geboekt is dat dus geen optie. Inmiddels ben ik half steppend half lopend aan de Griekse kant van de grens gekomen. De douanier denkt mee en gaat bellen. Er is een bus van Drosato, 3 km verderop naar Kalindria. Hij belt en de bus gaat om 14.15 het is nu Griekse tijd bijna 11 uur . Ik krijgt er ook nog een kaart van Griekenland bij en de tip dat in Kalondria een goede fietsenwinkel is, en dat daarvandaan elk uur een bus naar Thessaloniki, gaat en dat het tankstation net voorbij de kruising me misschien ook wel kan helpen. Ik step, loop, al liftend naar Drosato, gelukkig licht naar beneden en wind mee. Ik ga naar het tankstation en dat hebben ze elke denkbare snaar voor elk type auto en tractor, honderden, maar niets voor de fiets, helaas. Ik schuif aan bij ieder die er zit. Wat lokaloos, een Zweedse Griek op vakantie die perfect Engels spreekt, een doofstomme ongelooflijk vrolijke man, de pomphouder een heel vriendelijke maar een beetje norse man die een paar woorden Duits spreekt en 2 op de achtergrond. Is een taxi mogelijk naar Thessaloníki? De pomphouder geeft me een kaartje met wat nummers. Geen van de nummers wordt opgenomen. Ik probeer het appartement in Thessaloníki dat ik heb geboekt, naar ook geen antwoord. De Zweedse Griek zegt na een half uur, ik bewonder je geduld, ook vanwege het fietsen. De enige lokale taxi rijdt net langs en als ik weer bel is ze thuis. Naar Thessaloníki, oké maar dat kost 100 euro. Ik zeg prima en samen met haar dochter die Engels spreekt komt ze een half uurtje later, we laden de fiets en de tassen in de Audi A6, het past en vertrekken. De dochter, die basisschoollerares is op Kreta en vakantie heeft, gaat ook mee, zij rijdt uiteindelijk terug. Je wordt hier als juf, als in vele andere landen toegewezen aan de school als je je opleiding klaar hebt. Onderweg bel en uiteindelijk mail ik met mijn geboekte appartement. Dat blijkt niet beschikbaar. Oké, ik boek een andere, maar raak toch wel een beetje gestrest. Wat een gedoe. Maar oké, in het nu geboekte appartement staan ze klaar voor ontvangst zeggen ze. We stoppen bij een ATM zoveel euro heb ik ook niet en inderdaad het ontvangstcomité staat klaar. Alles uitladen, betalen, de meter geeft 99,51 euro aan, en uitgebreid bedanken en ieder weer op weg. Het appartement is prima maar duurder dan het eerder geboekte. Ik dien een klacht in en bij booking en bij het eerst geboekte appartement. We gaan het zien. Volgende stap is verpakking voor de fiets bij de vlucht naar NL. ik heb een fietsenzaak gezien op 50 meter van mijn appartement. Halverwege de vraag komt ze al met dozen tevoorschijn, echt fantastisch. De snaar zou ook geregeld kunnen worden maar dat duurt 2 dagen. Dus maar niet. Het enige wat ik nu nog moet doen is inpakken en naar het vliegveld zien te komen.
Ik ga wat rondlopen en eindig voorlopig op een terrasje met uitzicht op de Witte Toren en ben blij met mijn retsina, tzatziki en Griekse salade.
Ik heb ook uitzicht op een bushalte en taxi standplaats. Opvallend hoe veel de taxi wordt gebruikt met name door vrouwen, zegt dat wat over het openbaar vervoer! Ik zie hier geen vrouwelijke taxi chauffeurs itt de chauffeur die ik had uit Drosato en ook in Noord Macedonië reden er veel vrouwen in een taxi.
Griekenland is land 18, maar feitelijk heb ik hier nog niet gefietst, ik ben er wel en ik ben wel met de fiets onderweg geweest. Ik ben eigenlijk ook nog lang niet uitgefietst, maar het is goed om lekker naar huis te gaan en er blijft dus nodig wat te wensen over.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
