Naar Tallinn en verder

Dag 12 3 mei
Pudiso – Tallinn hotel Nepi 70 km
Vandaag de laatste fietsdag met Marco. Hij heeft sinds (eer)gisteren last van zijn knie, dus een rustige dag. En een koude dag, bij opstaan 1 graad en lichte sneeuw. We hadden ontbijt besteld en dat was heerlijk, yoghurt, havermout, brood, koffie enz. Alles erop en eraan. We vertrekken inderdaad met lichte sneeuwval. Het lied dat in mijn hoofd opkomt, en blijft zitten, is, “in the fresh fallen snow the pelgrim travels on, his face towards the sun”. Wat is het ook weer en van welke groep?
Het is koud, de winterhandschoenen zijn eigenlijk net niet voldoende Na een stop om wat op te warmen in het clubhouse van de lokale golfclub wordt het weet ietsje beter. De zon laat zich af en toe zien en we komen dichterbij een grote stad, dat scheelt een paar graden, naar Tallinn toe rijdend hebben we over de zee mooi zicht op de stad. We hebben gereserveerd maar het appartement is eigenlijk helemaal niets . Niet schoon, de wc loopt constant door, geen normaal bed en we besluiten iets anders te boeken en dit te annuleren. We moeten wel even wachten, mijn was zit al in de machine. We boeken een ander hotel, een mooie plek, 2 kamers, goed bed, schoon, maar wel douchen in de wasbak ongeveer.
We gaan eten in het centrum, heerlijk, alles klopt in dit restaurant. Lekker bier, lekkere wijn, heerlijk eten.

Dag 13 4 mei
Een dag in Tallinn
4 mei, altijd weer een boeiende dag. Vandaag ver weg van Nederland, maar niet ver van de verschrikkingen van de wereldoorlogen en van bijvoorbeeld ook de bezetting van Estland door de Sovjet-Unie en de onafhankelijkheidsoorlog van Estland van 1918 tot 1920. Al deze perioden hebben hun littekens achtergelaten op wat nu Estland is. Een hard bevochten vrijheid. Vandaag hebben we het museum van de bezettingen EN de vrijheid bezocht. Dat “en de vrijheid” is later toegevoegd. Een museum dat aan de hand van de verhalen van gewone mensen de geschiedenis vertelt. En bedenk zeggen ze, tijdens de Sovjet bezetting was het niet Stalin die de censuur pleegde en mensen afluisterde en bijvoorbeeld afvoerde naar Siberië, dat waren de gewone mensen om je heen, in je stad, je buurt, je buren. En ook op de vraag hoe geef je nou vorm aan verkregen vrijheid, is het antwoord niet eenvoudig en niet eenduidig. Dat blijkt maar weer, wat doe je kies je voor Rusland, voor het Westen, sluiten de keuzen elkaar uit? En hoe geef je de verworven vrijheid in je eigen leven vorm?
Het museum bezochten we tegen het einde van de middag, eerst hebben we Tallinn het oude centrum verkend. Tallinn is een oude Hanzestad met een grote bloeiperiode eind 13e eeuw. De welvaart in die tijd heeft zich onder andere geuit in een groot aantal gebouwde kerken, heel verschillend van aard. Van dat wat nu Russisch-Orthodox is, Lutheraans, Rooms-katholiek, alles komt voor. Rijkelijk versierd met de te kussen iconen, of bijna leeg, houten versieringen overal, vol met stads- en familiewapens het is er allemaal. En allemaal prachtige gebouwen met nog steeds een eigen, meestal ook nog religieuze functie.
Het oude centrum van Tallinn is bijna geheel bewaard gebleven, een prachtige stad, mooi ommuurd met vele oude torens. Kortom het bezoeken waard.
Morgen vervolg ik de reis alleen, dat zal wennen zijn. Maar here I come Berlin.

Dag 14 5 mei
Tallinn – Nova “natuurcamping” 122 km
Vanmorgen afscheid van Marco. We fietsen samen naar de terminal vanwaar Marco de boot neemt terug naar Helsinki, om dan terug te vliegen naar Nederland. Gek zo, na 2 heerlijke weken, een mooie tocht, langs een route die je anders niet snel kiest. Heerlijk om samen zo’n stuk te fietsen.
En dan alleen verder. Het is redelijk weer, weinig wind, af en toe wat zon maar niet heel warm, het maximum wordt rond de 10 graden vandaag. De eerste 30 kilometer na Tallinn geniet ik uitgebreid van EU subsidies in de vorm van een vrijliggend fietspad, zelfs met een tunneltje onder de weg door. De route is redelijk goed aangegeven, dat klinkt goed maar redelijk goed is eigenlijk niet goed genoeg, één missend bordje en je bent zo een eind van de route af. Ik rij dan toch meestal op de kaart. De route gaat weer door een prachtig stuk van Estland. En ook hier is de geschiedenis aanwezig. Ik bezoek de plaats waar voorheen het grootste concentratiekamp in Estland was bij Klooga. Hier zijn op 19 september 1944, 300 van de 400 gevangenen op 1 dag vermoord. En verder Madise, Padise, sprekende plaatsnamen. Het lijkt op Paradijs. Het kerkje van Madise is leuk, en wordt voorafgegaan door een niet onderhouden kerkhof, gewoon langs de weg. Ook wordt ik ingehaald door een paar jeeps en vrachtwagens van het Russische leger, en dat op NAVO grondgebied. Verder blijkt een grote verlaten Russische basis te liggen, wat Russen met heimwee?
Vlak voorbij Padise loopt de route weer vlak langs de kust over onverharde wegen. Je ziet er niemand, behalve…. Ik kom een andere fietser tegen die ook deze route rijdt maar andersom, zijn doel Helsinki, zijn startplaats was in het Noorden van Duitsland. We wisselen wat ervaringen uit. Hij heeft ook allemaal Ortlieb tassen en een belt drive fiets. Een soort look alike. Ik kom op een prachtig wild kampeerplekje uit maar heb niet voldoende water. Ik besluit door te fietsen naar Nova daar boodschappen te doen en dan na Nova een wildkampeerplek te zoeken. De lokale natuurmonumenten heeft kampeerplekje ingericht met stookplaats, en pit toilet. Geen water dus
Boodschappen doen gelukt en ik vind een prachtige plek, op 50 meter van de zee. De zon schijnt overdadig, maar echt warm wordt het niet. En douchen kan morgen wel weer. Weer een heerlijke fietsdag komt aan zijn eind.
Even nog, wat ben ik vergeten mee te nemen op mijn tocht? Tot nu maar 2 dingen gemerkt, wasknijpers, een mens kan zonder maar ik heb al Marco zijn 6 knijpers overgenomen, en, en daar kan een mens niet zonder, bandenplakspullen. Ik heb ze in Tallinn gekocht, ik had het doosje om bij te vullen uit mijn zadeltasje gehaald, en nooit meer teruggestopt.

Dag 15 6 mei
Nova – Lihuka hostel Lihula 103 km
Was gisteren de “Dag van het vrijliggende fietspad” vandaag is de “dag van de tegenwind”, niet heel hard maar bij vlagen wel vervelend. Maar wel weer een mooie route. Eerst een groot deel onverhard, dan rustige wegen. In Haapsalu boodschappen gedaan en een kop koffie met roomgebak genuttigd. Haapsalu is een leuk stadje met een oude haven en een oud centrum, maar erg rustig in deze tijd van het jaar. Ik eindig de dag in Lihula. Vanuit Haapsalu eerst nog een mooie rustige weg met zicht op het Matsalu national park, een natuurgebied met vele lagunes. Het laatste stuk vol wind tegen op een redelijk drukke weg. Maar de hele dag zon! Ik kleur inmiddels aardig bij. Lihula lijkt in eerste instantie op. een heuvel, een terp te liggen. Maar dat blijken de restanten van een oude 12e eeuwse burcht die in de 17e eeuw is verwoest. Er is wat de overheen gegooid en opnieuw gebouwd. Nu zij ze langzaam de restanten aan het ontdekken. De helling is 7%, zeggen ze.
Lihula is een leuk plaatsje. Ik verblijf in het hostel, 6 kamers groot, ik heb kamer 2. De supermarkt is aan de overkant en zelf koken kan.
De teller van de route staat inmiddels op 1295 km. Nog 3 dagen naar Riga.

Dag 16 7 mei
Lihula – Parnu camping Konse 112 km
Dat er zoveel ruimte is in dit land is niet verwonderlijk. Met een oppervlakte van iets meer dan Nederland en 1,3 miljoen inwoners, waarvan bijna de helft in Tallinn woont zijn er niet veel mensen over voor de rest van het land. Iets meer dan 300.000 Esten zijn geboren na 1991 en hebben de Sovjet overheersing niet meegemaakt. En tot slot voor nu de bevolking krimpt.
Een dag met niet al te veel hoogtepunten, lekker gefietst. Mooie kerkjes, bijzondere begraafplaatsen, mooi zicht op de kust, langs een mooi moerasachtig natuurgebied de “ Lindi soo”. De kustlijn wordt strikt gevolgd in de route dus zowaar een stuk noordwaarts fietsen. Dat is lekker met zuidwesten wind. In Parnu zie ik een Finse fietser op de brug, later vandaag ontmoet ik hem weer. Hij is op weg naar de Zwarte Zee, rechtstreeks dus via Wit-Rusland en de Oekraïne.
Parnu wordt betiteld als de zomerhoofdstad van Estland, daar is nu weinig van te merken. Een compact, maar niet heel bijzonder centrum, wat grotere hotels aan het strand en voornamelijk rustig. Ik eet bij de lokale Chinees, voor 15 euro soepje vooraf, bami, biertjes erbij, ijs en koffie toe.
Maar niets werkt echt bij dit restaurant, de tap, het koffieapparaat en de pinautomaat, kortom echt niets werkt.
De camping is gericht op campers, maar heeft wel een redelijk zitje en een kleine keuken. Dus ik kan binnen zitten, het wordt ’s avonds nog snel kouder en nog relatief snel donker.

Dag 17 8 mei
Parnu Estland - Mantini Letland camping Klintis 107 km
Ook vandaag blijkt weer dat de GPS de routeboekjes en de routeborden elk een eigen route hebben. Ik volg zoveel mogelijk de kaart uit het “ oude" boekje. Die is mooi gedetailleerd.
Voor vandaag en morgen wordt de uitdaging zo min mogelijk kilometers op de A1 de doorgaande autoweg te moeten rijden. Dat lukt goed. Mooie wegen, soms de oude weg, soms vlak langs de kust.
Vanuit Parnu is een nieuw fietspad aangelegd naar het zuiden. Verder besluit ik kleine omweg te nemen, dat is een mooi stille route door landelijk gebied met hier en daar een boerenbedrijf(je).
Na verloop van tijd bereik ik de Ests-Letse grens. Dat is helemaal niets meer, 2 camera’s doen al het werk. Aan de grens ontmoet ik 2 Nederlanders die rustig met een huurauto rondtrekken, daar zijn dit ideale landen voor zeker in deze tijd van het jaar.
Einddoel vandaag is een camping in Mantini. Via een onverharde weg kom ik daar. Vandaag ongeveer 30 km onverhard gereden. Het blijkt een soort dagcamping te zijn, gelegen direct aan zee, waar je picknicktafels per uur kan huren. Ik mag mijn tent opzetten voor 5 euro voor een nacht. Ik ben de enige gast, verder is en blijft alles gesloten. Maar er is water en de douche is warm.
Het is inmiddels prachtig weer geworden, de wind is gaan liggen en de zon schijnt volop. Tijd om even niets te doen. Heerlijk bij de tent en op het strand lezen en puzzelen onder het genot van een meegebracht biertje. Dit is het soort camping en de rust waar ik van hou als ik rondtrek.
De picknicktafels hebben ook nog elektriciteit. Later ontdek ik ook nog gratis wifi. In het donker en in de kou, als de zon ondergaat wordt het snel koud, kijk ik dan Ajax (halve finale Champions League). Na de eerste helft kruip ik in mijn tentje, daar is geen wifi en luister ik op de radio verder via mijn eigen mobiele netwerk. Als voetbalwedstrijden nou gewoon maar 90 minuten zouden duren….