Verder in Servië
Blijf op de hoogte en volg Geert
17 Juli 2019 | Servië, Dimitrovgrad
Dag 85 15 juli
NEGOTIN – ZAJECAR Apartman Stan na Dan 68 kilometer
Dit is de eerste van een reeks dagen met een relatief korte afstand. Dat komt met name door het gebrek aan accommodatie. Ik heb de komende 3 accommodaties, alle nog in Servië, ook al gereserveerd.
De tocht vandaag begint weer prachtig. Opvallend langs de wegen, overal wel, maar in Servië erg veel, zijn de monumenten die herinneren aan fatale verkeersongelukken. Het doet mij nadenken over veilige en onveilige wegen. Er zijn vast criteria om die veiligheid te meten, hier zou bijvoorbeeld belijning kunnen helpen, maar voor mij wordt een weg pas onveilig door het gedrag van de gebruikers. Feit is dat het een nationale volksziekte lijkt om het gaspedaal maximaal in te trappen. Er wordt in mijn ogen, de ogen van de simpele fietser, veel te vaak veel te hard gereden, ook t.o.v. de aangegeven maximum snelheid.
Het doet me ook denken, ook al veel eerder op deze tocht over de term “schuldig landschap". Voor een deel gaat dezelfde redenering op als m.b.t. de veilige wegen, maar toch. Daar waar de grote veldslagen zijn uitgevochten en het bloed de aarde rood kleurde is daar sprake van “schuldig landschap". Bijvoorbeeld daar waar de Duitsers die het ideaal van hun “leider", of het idee van een gek moesten vormgeven op weg naar Leningrad en duizenden het leven lieten, ook aan de Russische kant, de kant die hen moesten stoppen.
Anselm Kiefer heeft dat “schuldig landschap" prachtig in schilderijen verbeeld. Maar het landschap wordt toch pas schuldig door de wangedragingen van de mensen die er strijden?
Ook al snel buiten Negotin kom ik langs een prachtige begraafplaats. Wel met heel veel plastic bloemen, vaak nog in de verpakking, maar toch. Ik heb vele begraafplaatsen gezien deze tocht, veelal goed onderhouden als deze. Het was een beetje een schok om slecht onderhouden begraafplaatsen te zien, zoals bijvoorbeeld in Bela Crkva. Grafmonumenten kopen mensen hier al van te voren, de namen en het geboortejaar staan er dan al op, voor de sterfdatum alleen een 20.., aan te vullen met de werkelijke datum van overlijden. Soms al voor hele families, staat alles klaar. In Tsjechië heb ik wel graven gezien in begin van deze 21e eeuw waar de 19.. van 19honderd zoveel al stond gegraveerd. Heb je toch de tijd een beetje verslagen als je pas in 20.. overlijdt.
Met een paar stevige klimmetjes heb ik af en toe fantastisch uitzicht, prachtig landschap bestaat wel. De bergen rondom hebben iets mysterieus, iets ontoegankelijks. Gelukkig blijven ze nog even op afstand. De weinige auto’s die ik zie hebben een Duits, Oostenrijks of Zwitsers kenteken.
Ik ontmoet 4 andere fietsers, 2 Serviërs die hier een vakantiehuis hebben en hier rondfietsen en 2 Belgen, die vanuit Kroatië met een grote bocht onderweg zijn naar uiteindelijk Budapest.
Ik kom weer op tijd aan rond 12.30 uur. Het guesthouse is weer een leuke plek met veel buitenruimte en ik heb een volledig appartement tot mijn beschikking. Het is er een zoete inval, een vriendin meldt zich en is benieuwd naar mijn belevenissen, ik krijg de verhalen over de kinderen die in het buitenland hun geluk zoeken. Ook komt op een gegeven moment een vriend langs, de oud zakelijk directeur van de Grazer Philharmoniker en na zijn werkzame leven teruggekeerd naar zijn geboortestad. Hij heeft een jazzcafé geopend in een door de autoriteiten aan de rechtmatige erflaters teruggegeven pand. Dat pand was geconfisqueerd na de 2e wereldoorlog en werd dus nu “teruggegeven” Mijn T-shirt van de fiets in Amsterdam vinden ze prachtig, ik laat het bij hen achter voor één van de zoons.
En ben nu de stad aan het verkennen en zit op een terrasje aan het centrale plein van de stad als ik dit verslag schrijf.
Dag 86 16 juli
ZAJECAR – INOVO Vila Bojana, 88 km
Wow, wat een natuurlijke pracht vandaag. Eigenlijk de hele dag omgeven door natuurschoon in weer vele tinten donkerder groen, prachtige vergezichten en een totale rust en stilte. Het ruisen van de bomen in de wind, wat insecten, vogels het is alles wat je hoort, en natuurlijk mijn fietsbanden op het asfalt, met weinig geluid en wat meer op onverharde ondergrond en mijn lage versnellingen (7 en lager) die vind ik teveel geluid maken. In al die pracht had ik een heel slecht stuk onverharde weg van 10 kilometer waarvan 7 kilometer stijgend. Gelukkig niet al te steil maar behoorlijk uitputtend, maar dus wel erg mooi. Als je denkt dat je aan het eind van de wereld bent uitgekomen kan je toch nog verder, de essentie van de ronde wereld denk ik, maar je komt wel in een andere tijd. Mensen in dorpjes die weten dat er een grotere wereld is, maar die is ver weg. In de van die dorpjes word ik aangesproken, waar ben ik naar toe onderweg. Ik noem de eerst volgende grotere plaats, en krijg als antwoord, dat is ver weg, erg ver.
Ik heb een bed geboekt in Inovo, net voorbij Kalna. Ik rij Kalna in en er klopt iets niet. Grote leegstaande gebouwen, en in de rest van het dorp ook meer dan gemiddelde leegstand. Ik heb Kalna gegoogled en het blijkt dat er hier een mislukt project is geweest om uranium te gaan winnen. Later waren er geruchten dat de lege gebouwen en het begin van de mijnen zouden zijn gebruikt voor de opslag van radioactief afval. Maar het is nooit bewezen. Neemt niet weg dat je een soort spookdorp hebt gecreëerd .
Het vinden van mijn slaapplaats was een probleem. De locatie op maps.me en Google was fout en na door een rivier te zijn gefietst geef ik het op en rijd naar het volgend dorp waar een b&b is. Daar blijkt de eigenaar afwezig, en op plek nummer 3 bij Andjela ( ze schrijven het hier echt zo) word ik doorverwezen naar mijn oorspronkelijke adres. Ze belt Bojan en hij staat langs de weg op me te wachten. Als dank ga ik bij Andjela eten, heerlijk een mixed grill met heerlijke salade.
Uiteindelijk blijkt Vila Bojana aan de doorgaande weg te liggen. Eind goed al goed, Bojan herstelt meteen bij Google de locatie.
Dag 87 17 juli
INOVO – DIMITROVGRAD Hotel Amfora 67 km
De route vandaag begint weer met prachtig landschap. Door een mooi rivierdal mag ik tegen de stroomrichting en dus omhoog fietsen. Dat gaat geleidelijk dus geen probleem, alleen het fietst vandaag niet lekker. Ik kom niet echt op gang. Bojan liet me een zelfgemaakt filmpje zien van een klooster bij Temska waar ik volgens hem heen moet. Er zit een stevig drumritme onder, moderne Orthodoxie. Het ziet er prachtig uit dus als ik in Temska bordjes naar het klooster zie, 1,7 km besluit ik er heen te gaan. Een prachtige plek en een mooi klooster. Ik mag er echter niet naar binnen. Allereerst wordt mijn fietskleding afgekeurd, als ik zeg dat daar wat aan te doen valt blijkt er geen priester te zijn die deze protestant kan zegenen voordat hij naar binnen mag. Jammer, de buitenkant is mooi, naar binnen nog mooier, getuige het filmpje van Bojan. Ik krijg nog wat te drinken van mijn Engelssprekende gastheer die gekleed is in een sportuitrusting van een bekend merk met 3 strepen, erg passend.
Een paar kilometer voorbij Temska wordt het dal breed en dient het als de logistieke corridor, de snelweg naar Sofia voegt zich bij ons, de spoorlijn en even verder een grote bandenfabriek, Tigar, eigendom van Michelin. Pirot stelt niet veel voor, ik praat met de jonge eigenaar van een kleine fietsenwinkel, geef de banden nog wat spanning en besluit de eenvoudige vervolgroute te nemen, ik mag nog genoeg klimmen de komende dagen. Optie 1 is 66 km door de bergen, optie 2 25 km vlak, maar langs de snelweg. Die weg blijkt prima en de naastgelegen snelweg erg rustig en dus kom ik na een uur, wind in de rug, in Dimitrovgrad aan. Als ik wil gaan kijken waar het hotel is sta ik ervoor.
Ook Dimitrovgrad stelt bij verdere verkenning weinig voor, een rustig plaatsje met alle basisvoorzieningen. Kortom een andere rustige fietsdag, morgen Bulgarije in, het is minder dan 5 km naar de grens.
Nog even wat laatste opmerkingen over de gezondheidszorg. Tijdens een bezoek van de president van Servië aan Zajecar legde hij de nadruk op het belang van een nieuw stadion voor de stad. Daar werd sceptisch op gereageerd, de mensen hoopten op verbetering van het ziekenhuis dat "uit de 19e eeuw" is”. Ik weet niet hoe de gezondheidszorg hier is georganiseerd. Je ziet hier geen “gezondheidsposten" zoals soms bij ons of in Duitsland. Feit is wel dat de druk op de gezondheidszorg groter zal worden. Daar komt bij dat hier bijna iedereen rookt. Binnen, buiten, het lijkt overal en altijd. Er is ook nog geen rookverbod in restaurants bijvoorbeeld, slechts enkele plekken zijn rookvrij, de gastenkamers bijvoorbeeld altijd wel. Maar de asbak staat letterlijk op de drempel.
En dan heb ik nog niets gezegd over de alcoholinname.
NEGOTIN – ZAJECAR Apartman Stan na Dan 68 kilometer
Dit is de eerste van een reeks dagen met een relatief korte afstand. Dat komt met name door het gebrek aan accommodatie. Ik heb de komende 3 accommodaties, alle nog in Servië, ook al gereserveerd.
De tocht vandaag begint weer prachtig. Opvallend langs de wegen, overal wel, maar in Servië erg veel, zijn de monumenten die herinneren aan fatale verkeersongelukken. Het doet mij nadenken over veilige en onveilige wegen. Er zijn vast criteria om die veiligheid te meten, hier zou bijvoorbeeld belijning kunnen helpen, maar voor mij wordt een weg pas onveilig door het gedrag van de gebruikers. Feit is dat het een nationale volksziekte lijkt om het gaspedaal maximaal in te trappen. Er wordt in mijn ogen, de ogen van de simpele fietser, veel te vaak veel te hard gereden, ook t.o.v. de aangegeven maximum snelheid.
Het doet me ook denken, ook al veel eerder op deze tocht over de term “schuldig landschap". Voor een deel gaat dezelfde redenering op als m.b.t. de veilige wegen, maar toch. Daar waar de grote veldslagen zijn uitgevochten en het bloed de aarde rood kleurde is daar sprake van “schuldig landschap". Bijvoorbeeld daar waar de Duitsers die het ideaal van hun “leider", of het idee van een gek moesten vormgeven op weg naar Leningrad en duizenden het leven lieten, ook aan de Russische kant, de kant die hen moesten stoppen.
Anselm Kiefer heeft dat “schuldig landschap" prachtig in schilderijen verbeeld. Maar het landschap wordt toch pas schuldig door de wangedragingen van de mensen die er strijden?
Ook al snel buiten Negotin kom ik langs een prachtige begraafplaats. Wel met heel veel plastic bloemen, vaak nog in de verpakking, maar toch. Ik heb vele begraafplaatsen gezien deze tocht, veelal goed onderhouden als deze. Het was een beetje een schok om slecht onderhouden begraafplaatsen te zien, zoals bijvoorbeeld in Bela Crkva. Grafmonumenten kopen mensen hier al van te voren, de namen en het geboortejaar staan er dan al op, voor de sterfdatum alleen een 20.., aan te vullen met de werkelijke datum van overlijden. Soms al voor hele families, staat alles klaar. In Tsjechië heb ik wel graven gezien in begin van deze 21e eeuw waar de 19.. van 19honderd zoveel al stond gegraveerd. Heb je toch de tijd een beetje verslagen als je pas in 20.. overlijdt.
Met een paar stevige klimmetjes heb ik af en toe fantastisch uitzicht, prachtig landschap bestaat wel. De bergen rondom hebben iets mysterieus, iets ontoegankelijks. Gelukkig blijven ze nog even op afstand. De weinige auto’s die ik zie hebben een Duits, Oostenrijks of Zwitsers kenteken.
Ik ontmoet 4 andere fietsers, 2 Serviërs die hier een vakantiehuis hebben en hier rondfietsen en 2 Belgen, die vanuit Kroatië met een grote bocht onderweg zijn naar uiteindelijk Budapest.
Ik kom weer op tijd aan rond 12.30 uur. Het guesthouse is weer een leuke plek met veel buitenruimte en ik heb een volledig appartement tot mijn beschikking. Het is er een zoete inval, een vriendin meldt zich en is benieuwd naar mijn belevenissen, ik krijg de verhalen over de kinderen die in het buitenland hun geluk zoeken. Ook komt op een gegeven moment een vriend langs, de oud zakelijk directeur van de Grazer Philharmoniker en na zijn werkzame leven teruggekeerd naar zijn geboortestad. Hij heeft een jazzcafé geopend in een door de autoriteiten aan de rechtmatige erflaters teruggegeven pand. Dat pand was geconfisqueerd na de 2e wereldoorlog en werd dus nu “teruggegeven” Mijn T-shirt van de fiets in Amsterdam vinden ze prachtig, ik laat het bij hen achter voor één van de zoons.
En ben nu de stad aan het verkennen en zit op een terrasje aan het centrale plein van de stad als ik dit verslag schrijf.
Dag 86 16 juli
ZAJECAR – INOVO Vila Bojana, 88 km
Wow, wat een natuurlijke pracht vandaag. Eigenlijk de hele dag omgeven door natuurschoon in weer vele tinten donkerder groen, prachtige vergezichten en een totale rust en stilte. Het ruisen van de bomen in de wind, wat insecten, vogels het is alles wat je hoort, en natuurlijk mijn fietsbanden op het asfalt, met weinig geluid en wat meer op onverharde ondergrond en mijn lage versnellingen (7 en lager) die vind ik teveel geluid maken. In al die pracht had ik een heel slecht stuk onverharde weg van 10 kilometer waarvan 7 kilometer stijgend. Gelukkig niet al te steil maar behoorlijk uitputtend, maar dus wel erg mooi. Als je denkt dat je aan het eind van de wereld bent uitgekomen kan je toch nog verder, de essentie van de ronde wereld denk ik, maar je komt wel in een andere tijd. Mensen in dorpjes die weten dat er een grotere wereld is, maar die is ver weg. In de van die dorpjes word ik aangesproken, waar ben ik naar toe onderweg. Ik noem de eerst volgende grotere plaats, en krijg als antwoord, dat is ver weg, erg ver.
Ik heb een bed geboekt in Inovo, net voorbij Kalna. Ik rij Kalna in en er klopt iets niet. Grote leegstaande gebouwen, en in de rest van het dorp ook meer dan gemiddelde leegstand. Ik heb Kalna gegoogled en het blijkt dat er hier een mislukt project is geweest om uranium te gaan winnen. Later waren er geruchten dat de lege gebouwen en het begin van de mijnen zouden zijn gebruikt voor de opslag van radioactief afval. Maar het is nooit bewezen. Neemt niet weg dat je een soort spookdorp hebt gecreëerd .
Het vinden van mijn slaapplaats was een probleem. De locatie op maps.me en Google was fout en na door een rivier te zijn gefietst geef ik het op en rijd naar het volgend dorp waar een b&b is. Daar blijkt de eigenaar afwezig, en op plek nummer 3 bij Andjela ( ze schrijven het hier echt zo) word ik doorverwezen naar mijn oorspronkelijke adres. Ze belt Bojan en hij staat langs de weg op me te wachten. Als dank ga ik bij Andjela eten, heerlijk een mixed grill met heerlijke salade.
Uiteindelijk blijkt Vila Bojana aan de doorgaande weg te liggen. Eind goed al goed, Bojan herstelt meteen bij Google de locatie.
Dag 87 17 juli
INOVO – DIMITROVGRAD Hotel Amfora 67 km
De route vandaag begint weer met prachtig landschap. Door een mooi rivierdal mag ik tegen de stroomrichting en dus omhoog fietsen. Dat gaat geleidelijk dus geen probleem, alleen het fietst vandaag niet lekker. Ik kom niet echt op gang. Bojan liet me een zelfgemaakt filmpje zien van een klooster bij Temska waar ik volgens hem heen moet. Er zit een stevig drumritme onder, moderne Orthodoxie. Het ziet er prachtig uit dus als ik in Temska bordjes naar het klooster zie, 1,7 km besluit ik er heen te gaan. Een prachtige plek en een mooi klooster. Ik mag er echter niet naar binnen. Allereerst wordt mijn fietskleding afgekeurd, als ik zeg dat daar wat aan te doen valt blijkt er geen priester te zijn die deze protestant kan zegenen voordat hij naar binnen mag. Jammer, de buitenkant is mooi, naar binnen nog mooier, getuige het filmpje van Bojan. Ik krijg nog wat te drinken van mijn Engelssprekende gastheer die gekleed is in een sportuitrusting van een bekend merk met 3 strepen, erg passend.
Een paar kilometer voorbij Temska wordt het dal breed en dient het als de logistieke corridor, de snelweg naar Sofia voegt zich bij ons, de spoorlijn en even verder een grote bandenfabriek, Tigar, eigendom van Michelin. Pirot stelt niet veel voor, ik praat met de jonge eigenaar van een kleine fietsenwinkel, geef de banden nog wat spanning en besluit de eenvoudige vervolgroute te nemen, ik mag nog genoeg klimmen de komende dagen. Optie 1 is 66 km door de bergen, optie 2 25 km vlak, maar langs de snelweg. Die weg blijkt prima en de naastgelegen snelweg erg rustig en dus kom ik na een uur, wind in de rug, in Dimitrovgrad aan. Als ik wil gaan kijken waar het hotel is sta ik ervoor.
Ook Dimitrovgrad stelt bij verdere verkenning weinig voor, een rustig plaatsje met alle basisvoorzieningen. Kortom een andere rustige fietsdag, morgen Bulgarije in, het is minder dan 5 km naar de grens.
Nog even wat laatste opmerkingen over de gezondheidszorg. Tijdens een bezoek van de president van Servië aan Zajecar legde hij de nadruk op het belang van een nieuw stadion voor de stad. Daar werd sceptisch op gereageerd, de mensen hoopten op verbetering van het ziekenhuis dat "uit de 19e eeuw" is”. Ik weet niet hoe de gezondheidszorg hier is georganiseerd. Je ziet hier geen “gezondheidsposten" zoals soms bij ons of in Duitsland. Feit is wel dat de druk op de gezondheidszorg groter zal worden. Daar komt bij dat hier bijna iedereen rookt. Binnen, buiten, het lijkt overal en altijd. Er is ook nog geen rookverbod in restaurants bijvoorbeeld, slechts enkele plekken zijn rookvrij, de gastenkamers bijvoorbeeld altijd wel. Maar de asbak staat letterlijk op de drempel.
En dan heb ik nog niets gezegd over de alcoholinname.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
