Servië vervolg
Blijf op de hoogte en volg Geert
13 Juli 2019 | Servië, Tekija
Dag 81 11 juli
SMEDEROVO – BELE CRKVA Autokamp Bella Crkva 61 km.
Een korte etappe naar de plaats waar de euroveloroute 6, de Donauroute, en de 13, de IJzeren Gordijn route, samenkomen en de volgende ruim 250 km samenvallen.
Eerst terug de Donau over en dan weer onverhard verder over de Donaudijk, af en toe af en kudde schapen en koeien, steeds met herder en je waant je in een andere wereld en / of een andere tijd.
Dan weer op de rustige wegen langs vrij grote dorpen met alle voorzieningen. Terwijl ik afstap bij een kerk in een van de dorpen word ik aangesproken in het Engels. Waar kom je vandaan? Die vraag geef ik altijd terug, waar denk je dat ik vandaan kom. Deze heer, een middelbare school leraar had het in een keer goed. Hij legt gevraagd wat uit over Servië, noemt de economie zwak en de armoede een probleem, maar denkt niet dat de EU de oplossing voor de problemen is. Rusland dan misschien opper ik, nee dat was voor hem een “no-go”. Hij wil graag wat uitbreiding van bestaande samenwerkingsverbanden met name ook met de oude Joegoslavische landen die nu wel in de EU zitten. Hij wijst me nog op een monument voor de slachtoffers van 1992-93.
Even verder verandert het landschap plotseling. Was het tot nu veel landbouw, dat stopt en ik kom in een soort duinlandschap met in de verte de bergen die de Donau verderop flankeren. Mooi landschap met ook weer de rondtrekkende kuddes met name koeien.
Onderweg probeer ik op een postkantoor een postzegel te kopen voor een kaart naar Nederland. Die kaart heb ik nog niet, Duits, Engels, wat Hongaars, gebarentaal niets helpt ik krijg geen postzegel voor een niet bestaande kaart. Het voelt als een soort nederlaag, een postkantoor uitlopen zonder postzegel. In Bela Crkva komt het weer goed.
Bella Crkva, dat betekent witte kerk, komt snel dichterbij en net voor 12 uur ben ik bij de camping. Ik had keuze uit campings hier en koos de camping het dichtste bij het dorp en met zwemgelegenheid. Het is een camping waar vroeger alles aan klopte en nu bijna niets meer. Bijna alleen maar vaste gasten, er is nog net een plekje voor mij. En op de mooiste plaatsen zijn appartementen gebouwd, gelukkig maximaal met 1 verdieping. Maar het zwemt heerlijk en iedereen is erg vriendelijk. In de bar op de camping is koud bier voor 80 dinar, dat is ongeveer 70 cent, zo goedkoop had ik het nog niet gehad.
Ik fiets nog naar Bela Crkva en maak een foto van de witte kerk. Vlak naast de evangelische witte kerk, staan een Russisch orthodoxe en een Servisch Orthodoxe kerk. Het is een leuk plaatsje, ook weer een grensplaats, maar dan merk je dat je in een armer gebied zit. Geen internationale supermarkten maar overal kraampjes waar eten en kleding, veelal 2e hands worden verkocht, gericht op Roemenen.
Roemenië begint 10 km verderop.
Vanaf hier moet ik kiezen of je aan de Roemeense kant of de Servische kant van de Donau gaat fietsen. Pas 160 km verderop kan je de Donau weer over. Ik begin tot die 160 km aan de Servische kant, daar zijn campings in tegenstelling tot de Roemeense kant. Bovendien waarschuwt het routeboek dat aan de Roemeense kant een stuk autoweg onvermijdelijk is. De route in Servië heeft na 10 km een pontje, vertrektijden onbekend.
Dag 82 12 juli
BELA CRJVA – DOBRA Camping Asim 71 km
Hoe bereid je je voor op een pontje met onbekende vertrektijden? Door er maar gewoon heen te gaan en er het beste van te hopen. Als ik bijna bij de pont ben fiets ik 2 fietsers achterop een ouder Zwitsers echtpaar, duidelijk ook op zoek naar de pont. We verzamelen informatie en de pont vertrekt 10.10 uur, dat is over 1,5 uur. Prima we zijn op tijd, we gaan gezamenlijk een restaurant in en bestellen koffie met ontbijt. De tijd vliegt, zij rijden de EV 6 en gaan door naar de Zwarte Zee. We bekijken de routes en ik heb inmiddels wel besloten dat ik doorga naar Thessaloniki. Dat betekent dat ik de EV13 verder fiets tot Agkristo en dan recht naar het zuiden fiets naar Thessaloniki.
Maar eerst verder vandaag. De pont blijkt volgens (het aangepaste) schema om 10.30 uur te vertrekken en komt op tijd. We vertrekken uiteindelijk met 3 fietsers, 9 auto’s en nog wat losse lopers om 10.45 uur. Een mooie overtocht op een breed stuk Donau waar ook een kanaal en de rivier de Nera, de grensrivier tussen Servië en Roemenië in de Donau uitkomen. We varen naar Ram met een mooi fort. Daarna fiets ik over de mooiste fietsroute van de EV6 volgens het boek, dat is waar en nog meer als ze aan de weg zouden doen. Maar het valt me niets tegen, veel steen al moet ik af en toe ook het door mij verfoeide zand. Dat kan ik niet aan op een fiets met bagage. Onderweg doe ik Veliko Gradiste aan, een gezellig plaatsje met een alom bekende bakkerij, waar ik per ongeluk terecht kom. Ik neem bladerdeeg met gehakt, dat vult! Erg lekker. Ik peddel met een volle maag verder, via Vinci (Ik zie Florence al bijna liggen) kom ik bij Galubac. Daar gaat de Donau een kloof in en verandert het karakter van het landschap. Nu veel steile hellingen en hellingbossen en spannende rotsformaties. Dan kom ik na 71 km op een paradijselijke camping uit.500 meter van de doorgaande weg en totale stilte. De eigenaresse is er trots op. Ik wordt ontvangen met zelfgemaakt vruchtensap. Lekker en ze serveert ook koud bier en de douche is warm.
Onderweg heb ik nog een paar onderwerpen de revue laten passeren die nog in het verslag moeten komen. Ze volgen vast.
Wat lastiger is dat mijn tent, met zijn hoge score niet lang geleden op waterdichtheid echt aan zijn einde komt. Het zal nog wel gaan, maar de tape op de naden laat los en een stuk aan de achterkant wil niet meer opspannen, dat betekent dat ik dat deel van de slaapstand ook niet kan gebruiken, het buitendoek hangt op de binnenkant. Helaas, hij doet al vele jaren trouwe dienst, maar eens is het op. Helaas zijn er verder langs de route ook weinig campings meer. Ik sta nu op camping 42 in totaal.
Vandaag heb ik de 7000e km gereden.
DAG 83 13 juli
DOBRA – TEKIJA Camping 81 km
Een rustige fietsdag langs de Donau met af en toe een lekkere klim. Weer van die klimmetjes waarvan ze zeggen dat ze 10 procent zijn die ik makkelijk naar boven rij. Dus of het percentage klopt niet of ik ben echt sterk geworden, de waarheid zal wel in het midden liggen.
Maar de Donau blijft in de kloof en laat vandaag het smalste stuk in die kloof zien, 153 meter breed. Als gisteren prachtige rotsformaties, mooie hellingbossen heerlijk.
En dat alles voorzien van informatieborden met uitleg over de verschillende aardlagen en de Romeinse geschiedenis. De Donau van de God Danubius was immers de grens tussen de beschaafde wij en de barbaren aan de overkant. Daar dienen grenzen nog steeds af en toe voor.
Langs die Donau liggen nu 4 Europese hoofdsteden en nog een aantal andere belangrijke pleisterplaatsen. Ook bijvoorbeeld de hoofdstad van de onafhankelijke provincie Voivodina, Novi Sad.
Vanaf Dobra is er een groot aantal onverlichte tunnels op de route. De langste is 259 meter met een mooie bocht erin. Als fietser moet je aan het begin van de tunnel op een knop drukken en de bedoeling is dan dat er een signalering start die aangeeft dat er een fietser in de tunnel is. Helaas werkt het systeem niet dus dan maar licht aan, zonnebril af, en de tunnel in. Ik kom overigens in geen enkele tunnel een auto tegen of wordt ingehaald. Het is erg rustig.
Verderop in de Donau ligt de “iron gate dam”, aangelegd eind 60-er jaren waardoor het water niveau vele meters is gestegen en dorpen zichzelf moesten verrichten op een hoger niveau. De Romeinse herdenkingssteen Tabula Traiana moest 21,5 meter omhoog, een lastige klus, het ding bleek zwaar. Op sommige punten is het water meer dan 30 meter gestegen door de aanleg van de dam. Bedenk wat dat betekent voor de dorpen, de inwoners, met hun geschiedenis en bijvoorbeeld begraafplaatsen.
De plek waar mijn tent vandaag staat is prachtig, direct aan de Donau. Het is een beetje wild kamperen, de camping, tenminste zo noemen ze zich, ze hebben geen voorzieningen, behalve een pit toilet. Verderop bij het strandje is een douche. Wel blijkt er een kraan met twijfelachtig water.
Maar de plek is prachtig. Dus naar het winkeltje in het dorp voor water, en ik boek een boottrip. Dat blijkt een mooie trip naar een klooster aan de Donau, de Romeinse herdenkingssteen die alleen vanaf het water te zien is en naar de “narrow point” van 153 meter breed. Met een soort speedboot, leuke tocht.
Dan eten en nog wat verder praten met mijn buurvrouw, Lena, een Russische die in de States woont en Amerikaanse is geworden en nu zich voor haar toekomst richt op Bulgarije. Ze heeft o.a. voor MSF gewerkt.
SMEDEROVO – BELE CRKVA Autokamp Bella Crkva 61 km.
Een korte etappe naar de plaats waar de euroveloroute 6, de Donauroute, en de 13, de IJzeren Gordijn route, samenkomen en de volgende ruim 250 km samenvallen.
Eerst terug de Donau over en dan weer onverhard verder over de Donaudijk, af en toe af en kudde schapen en koeien, steeds met herder en je waant je in een andere wereld en / of een andere tijd.
Dan weer op de rustige wegen langs vrij grote dorpen met alle voorzieningen. Terwijl ik afstap bij een kerk in een van de dorpen word ik aangesproken in het Engels. Waar kom je vandaan? Die vraag geef ik altijd terug, waar denk je dat ik vandaan kom. Deze heer, een middelbare school leraar had het in een keer goed. Hij legt gevraagd wat uit over Servië, noemt de economie zwak en de armoede een probleem, maar denkt niet dat de EU de oplossing voor de problemen is. Rusland dan misschien opper ik, nee dat was voor hem een “no-go”. Hij wil graag wat uitbreiding van bestaande samenwerkingsverbanden met name ook met de oude Joegoslavische landen die nu wel in de EU zitten. Hij wijst me nog op een monument voor de slachtoffers van 1992-93.
Even verder verandert het landschap plotseling. Was het tot nu veel landbouw, dat stopt en ik kom in een soort duinlandschap met in de verte de bergen die de Donau verderop flankeren. Mooi landschap met ook weer de rondtrekkende kuddes met name koeien.
Onderweg probeer ik op een postkantoor een postzegel te kopen voor een kaart naar Nederland. Die kaart heb ik nog niet, Duits, Engels, wat Hongaars, gebarentaal niets helpt ik krijg geen postzegel voor een niet bestaande kaart. Het voelt als een soort nederlaag, een postkantoor uitlopen zonder postzegel. In Bela Crkva komt het weer goed.
Bella Crkva, dat betekent witte kerk, komt snel dichterbij en net voor 12 uur ben ik bij de camping. Ik had keuze uit campings hier en koos de camping het dichtste bij het dorp en met zwemgelegenheid. Het is een camping waar vroeger alles aan klopte en nu bijna niets meer. Bijna alleen maar vaste gasten, er is nog net een plekje voor mij. En op de mooiste plaatsen zijn appartementen gebouwd, gelukkig maximaal met 1 verdieping. Maar het zwemt heerlijk en iedereen is erg vriendelijk. In de bar op de camping is koud bier voor 80 dinar, dat is ongeveer 70 cent, zo goedkoop had ik het nog niet gehad.
Ik fiets nog naar Bela Crkva en maak een foto van de witte kerk. Vlak naast de evangelische witte kerk, staan een Russisch orthodoxe en een Servisch Orthodoxe kerk. Het is een leuk plaatsje, ook weer een grensplaats, maar dan merk je dat je in een armer gebied zit. Geen internationale supermarkten maar overal kraampjes waar eten en kleding, veelal 2e hands worden verkocht, gericht op Roemenen.
Roemenië begint 10 km verderop.
Vanaf hier moet ik kiezen of je aan de Roemeense kant of de Servische kant van de Donau gaat fietsen. Pas 160 km verderop kan je de Donau weer over. Ik begin tot die 160 km aan de Servische kant, daar zijn campings in tegenstelling tot de Roemeense kant. Bovendien waarschuwt het routeboek dat aan de Roemeense kant een stuk autoweg onvermijdelijk is. De route in Servië heeft na 10 km een pontje, vertrektijden onbekend.
Dag 82 12 juli
BELA CRJVA – DOBRA Camping Asim 71 km
Hoe bereid je je voor op een pontje met onbekende vertrektijden? Door er maar gewoon heen te gaan en er het beste van te hopen. Als ik bijna bij de pont ben fiets ik 2 fietsers achterop een ouder Zwitsers echtpaar, duidelijk ook op zoek naar de pont. We verzamelen informatie en de pont vertrekt 10.10 uur, dat is over 1,5 uur. Prima we zijn op tijd, we gaan gezamenlijk een restaurant in en bestellen koffie met ontbijt. De tijd vliegt, zij rijden de EV 6 en gaan door naar de Zwarte Zee. We bekijken de routes en ik heb inmiddels wel besloten dat ik doorga naar Thessaloniki. Dat betekent dat ik de EV13 verder fiets tot Agkristo en dan recht naar het zuiden fiets naar Thessaloniki.
Maar eerst verder vandaag. De pont blijkt volgens (het aangepaste) schema om 10.30 uur te vertrekken en komt op tijd. We vertrekken uiteindelijk met 3 fietsers, 9 auto’s en nog wat losse lopers om 10.45 uur. Een mooie overtocht op een breed stuk Donau waar ook een kanaal en de rivier de Nera, de grensrivier tussen Servië en Roemenië in de Donau uitkomen. We varen naar Ram met een mooi fort. Daarna fiets ik over de mooiste fietsroute van de EV6 volgens het boek, dat is waar en nog meer als ze aan de weg zouden doen. Maar het valt me niets tegen, veel steen al moet ik af en toe ook het door mij verfoeide zand. Dat kan ik niet aan op een fiets met bagage. Onderweg doe ik Veliko Gradiste aan, een gezellig plaatsje met een alom bekende bakkerij, waar ik per ongeluk terecht kom. Ik neem bladerdeeg met gehakt, dat vult! Erg lekker. Ik peddel met een volle maag verder, via Vinci (Ik zie Florence al bijna liggen) kom ik bij Galubac. Daar gaat de Donau een kloof in en verandert het karakter van het landschap. Nu veel steile hellingen en hellingbossen en spannende rotsformaties. Dan kom ik na 71 km op een paradijselijke camping uit.500 meter van de doorgaande weg en totale stilte. De eigenaresse is er trots op. Ik wordt ontvangen met zelfgemaakt vruchtensap. Lekker en ze serveert ook koud bier en de douche is warm.
Onderweg heb ik nog een paar onderwerpen de revue laten passeren die nog in het verslag moeten komen. Ze volgen vast.
Wat lastiger is dat mijn tent, met zijn hoge score niet lang geleden op waterdichtheid echt aan zijn einde komt. Het zal nog wel gaan, maar de tape op de naden laat los en een stuk aan de achterkant wil niet meer opspannen, dat betekent dat ik dat deel van de slaapstand ook niet kan gebruiken, het buitendoek hangt op de binnenkant. Helaas, hij doet al vele jaren trouwe dienst, maar eens is het op. Helaas zijn er verder langs de route ook weinig campings meer. Ik sta nu op camping 42 in totaal.
Vandaag heb ik de 7000e km gereden.
DAG 83 13 juli
DOBRA – TEKIJA Camping 81 km
Een rustige fietsdag langs de Donau met af en toe een lekkere klim. Weer van die klimmetjes waarvan ze zeggen dat ze 10 procent zijn die ik makkelijk naar boven rij. Dus of het percentage klopt niet of ik ben echt sterk geworden, de waarheid zal wel in het midden liggen.
Maar de Donau blijft in de kloof en laat vandaag het smalste stuk in die kloof zien, 153 meter breed. Als gisteren prachtige rotsformaties, mooie hellingbossen heerlijk.
En dat alles voorzien van informatieborden met uitleg over de verschillende aardlagen en de Romeinse geschiedenis. De Donau van de God Danubius was immers de grens tussen de beschaafde wij en de barbaren aan de overkant. Daar dienen grenzen nog steeds af en toe voor.
Langs die Donau liggen nu 4 Europese hoofdsteden en nog een aantal andere belangrijke pleisterplaatsen. Ook bijvoorbeeld de hoofdstad van de onafhankelijke provincie Voivodina, Novi Sad.
Vanaf Dobra is er een groot aantal onverlichte tunnels op de route. De langste is 259 meter met een mooie bocht erin. Als fietser moet je aan het begin van de tunnel op een knop drukken en de bedoeling is dan dat er een signalering start die aangeeft dat er een fietser in de tunnel is. Helaas werkt het systeem niet dus dan maar licht aan, zonnebril af, en de tunnel in. Ik kom overigens in geen enkele tunnel een auto tegen of wordt ingehaald. Het is erg rustig.
Verderop in de Donau ligt de “iron gate dam”, aangelegd eind 60-er jaren waardoor het water niveau vele meters is gestegen en dorpen zichzelf moesten verrichten op een hoger niveau. De Romeinse herdenkingssteen Tabula Traiana moest 21,5 meter omhoog, een lastige klus, het ding bleek zwaar. Op sommige punten is het water meer dan 30 meter gestegen door de aanleg van de dam. Bedenk wat dat betekent voor de dorpen, de inwoners, met hun geschiedenis en bijvoorbeeld begraafplaatsen.
De plek waar mijn tent vandaag staat is prachtig, direct aan de Donau. Het is een beetje wild kamperen, de camping, tenminste zo noemen ze zich, ze hebben geen voorzieningen, behalve een pit toilet. Verderop bij het strandje is een douche. Wel blijkt er een kraan met twijfelachtig water.
Maar de plek is prachtig. Dus naar het winkeltje in het dorp voor water, en ik boek een boottrip. Dat blijkt een mooie trip naar een klooster aan de Donau, de Romeinse herdenkingssteen die alleen vanaf het water te zien is en naar de “narrow point” van 153 meter breed. Met een soort speedboot, leuke tocht.
Dan eten en nog wat verder praten met mijn buurvrouw, Lena, een Russische die in de States woont en Amerikaanse is geworden en nu zich voor haar toekomst richt op Bulgarije. Ze heeft o.a. voor MSF gewerkt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
