Verder langs de kust

Dag 20 11 mei
Riga – Roja hostel Kipitis 127 km
Riga uit is geen probleem, ik ken de weg naar de brug en daarna kom ik al snel op een mooi fietspad langs de spoorlijn dat ik lang zal volgen. Vlak voor de brug nog bijna een aanrijding met een iets te snelle Letse. De tocht gaat vandaag de hele tijd over de kustweg. Af en toe doorkijkjes naar zee dan weer iets verder weg. Het eerste stuk is druk en vol gebouwd langs de zee, met ook nog 2 grote Russische sanatoria. De geplande route loopt over het strand, het is echt kilometers zandstrand. Maar ik wil best over het strand fietsen, maar niet op deze fiets en met bagage. Dan de kustweg, die is mooi maar op een gegeven moment ook eentonig. Lange rechte wegen tussen de kaarsrechte dennen door. Af en toe een berk en wat mossen, gras en heide verzorgen een palet van prachtig groene tinten. Aan de berken is te zien dat de lente echt is doorgebroken, en dat merk ik weer aan mijn ogen.
Weinig hoogtepunten, behalve net buiten Mersrags ontmoet ik 2 Nederlandse fietsers, Geert en Fred, zij fietsen via de “IJzeren gordijn route” van Berlijn naar Tallinn. Beiden gepensioneerd, Fred moet 31 mei thuis zijn, een beetje tegen zijn zin lijkt het, voor zijn 70e verjaardag. Ik weet wat ik de komende jaren kan gaan doen. Ze boeken een dag van te voren de volgende stop en rijden 60 – 70 km per dag. Volgend jaar willen ze vanuit Berlijn naar de Zwarte Zee.
En het heeft geregend, de eerste keer genoeg om en regenjack en broek aan te trekken voor ongeveer 30 minuten, de tweede keer regende het langer, maar minder hard en heb ik alleen mijn jack aangehad. Ik overnacht in een hostel in het centrum. Schone kamer, eigen badkamer, een soort sauna, die redelijk vol is en die ik (helaas?) niet gebruik. Maar wat een puinhoop rond het gebouw. De sleutel moest ik halen in een supermarkt, slijterij, bistro, zo’n alles winkeltje.
Daar heb ik ook gegeten. Alles werd afgewogen, de worstjes, de aardappelen en de salade. Totaal met een halve liter bier 4,14 euro.
Roja is een soort regioplaatsje. Het heeft een zeehaven, en 2 relatief grote supermarkten. Ook hier, als onderweg, wordt overal zivis, zeevis verkocht. Het heeft verder een Lutherse kerk met een heel mooi verzorgd kerkhof. Keurig aangeharkte paadjes en goed onderhouden graven.

Dag 21 12 mei
Roja – Ventspils Piejuras camping 121 km
Ik pedaleer vandaag (rustig) met een gangetje van 22-23-24 km per uur door het uitgestrekte landschap. Ik volg de kustweg eerst noordwest vanaf Roja naar cap Kolka, later zuidwest vanuit cap Kolka naar Ventspils. Kolka heeft 3 kerken, een Lutherse, een Oosters orthodoxe en een RK. Maar ik zie geen kerkgangers. Tussen Roja en Kolka ligt een aantal kleine dorpjes verzonken in de zondagmorgenrust. Tussen Kolka en Ventspils geen enkel. Ik rij over een mooi geasfalteerde weg, ook hier profiteer ik weer van EU subsidies uit een potje voor regionale ontwikkeling. Alle zijwegen zijn onverhard. In mijn gedateerde routeboekje staat deze weg ook als een slecht onderhouden onverharde weg vermeld.
Om me heen de stilte en de oneindige vele tinten groen in het landschap. In de stilte het geruis van de wind in de boomtoppen, fluitende vogels, verder weg een ekster en een koekoek. In een weiland wat hazen en een enkele ooievaar. En wat overstekende herten, het eerste hert keert nog schichtig terug het bos in, maar de volgende 6 wagen de oversteek over de weg vlak voor me.
De stilte wordt slechts af en toe doorbroken door wat auto’s. Op de 35 km naar cap Kolka een 10-tal en 7 motoren, daarna nog minder. Vanaf cap Kolka word ik pas na 35 km voor de eerste keer ingehaald door een auto. Elke keer merk je wel weer hoeveel herrie auto’s maken en hoe ze stinken.
Het landschap is eentonig maar je wordt er wel een geheel mee zo.
35 kilometer voor Ventspils is het EU subsidiepotjes leeg en wordt het opletten met de vele gaten in de weg. Ik ontmoet Maikel (Michael?) wonend ten zuidwesten van München. Hij is op weg naar het noorden. Hij is 31 maart vertrokken en heeft 6 maanden de tijd. Voor alle fietsers die ik tot nu heb ontmoet zijn er ongeveer 2 normen, 1 Ortlieb tassen, iedereen tot nu, en een Rohloff naaf, 4 van de 6 hebben er een. Ik fiets met Ortlieb tassen achter en Vaude voor (die zijn 2 liter groter), Vaude heeft een actief milieubeleid en ik rij met een Rohloff naaf met belt. Belt of ketting is een doorgaand debat met echte getrouwen voor allebei de opties.
Ik overnacht in mijn tentje op de camping Piejuras, de eerste echt goede camping, met een royale keuken, waar ik nu dit verslag schrijf.
Ventspils is een leuk maar erg rustig plaatsje. Dat heeft er volgens de receptionist ook mee te maken dat Letland vanavond een ijshockey wedstrijd moet spelen tegen Zwitserland (op het wk) en iedereen gaat kijken, meestal thuis. Ik opper nog dat dat voor Letland geen probleem moet zijn, maar dat blijkt de laatste 2 jaar toch moeilijk te zijn.
Ventspils heeft relatief veel industrie, olie, houtbewerking, kolen omdat het de noordelijkste ijsvrije Oostzeehaven van de Sovjet-Unie was en nu van Letland is.

Dag 22 13 mei
Ventspils- Liepaja hostel Perlite 123 km
Vannacht heeft het geregend maar als ik echt wakker ben is alles droog. Ik besluit alles in te pakken en dan te gaan ontbijten in de keuken. Er is meer regen voorspeld. Na het ontbijt vangt de dagtocht aan. Na 6 km krijg ik een stuk van 14 km onverhard, gelukkig makkelijk berijdbaar. 1 auto, 1 hert en een tiental huizen is alles wat ik zie op dit stuk. Verder gaat de tocht meer door agrarisch land vergeleken met eerdere dagen. Grazende koeien, herkauwende koeien, en ook veel gele koolzaadvelden.
Ik ontmoet 2 Duitse echtparen, pensionarissen op weg van Berlijn naar Helsinki, op elektrische fietsen. Zij rijden de R1 tot St. Petersburg.
Na 75 km om 13.30 uur gaan de hemelsluizen open, eerst op een kier, regenjas aan, en al snel daarna helemaal, dus ook de regenbroek aan. Ik rij net langs allerlei wegwerkzaamheden. Als het gaat regenen rij ik net op de 5e opbreking van uiteindelijk 6. Er staan elke keer stoplichten, die het verkeer voor trajecten van ongeveer 1 km moeten reguleren, maar die staan op formule 1 afgesteld. Het is chaos, ook en zeker op de fiets.
Het blijft regenen. Op weg naar Liepaja neem ik de omweg via Karosta, de oorlogshaven, gegraven door dwangarbeiders. En ook daar vlakbij de grootste kathedraal van Letland. In een volkomen troosteloos, desolaat landschap. Verlaten Sovjet flats, verlaten industrie panden in de oude haven, en nog bewoonde oude woonblokken, en daar staat een prachtige kathedraal. Mooi van buiten, mooi van binnen maar erg veel iconen en schilderijen, heel erg veel. Maar het bezoeken en de omweg, zelfs in de regen meer dan waard.
In Liepaja zie ik een toeristisch informatiepunt. Het is open en erg behulpzaam, ze boeken een kamer voor me in een hostel. De code voor de deur krijg ik mee, de sleutel zit in de kamerdeur en het geld, 10 euro, kan in de kamer worden achtergelaten. Er is een keuken en een huiskamer en het is vlakbij het centrum en vlakbij het strand.
Ik ga wat rondlopen in de stad en neem de enige tramlijn die deze stad rijk is naar het eindpunt, zo’n typische buitenwijk in een Oost-Europese stad vol met Sovjetblokken, maar enkele daarvan zijn kleurrijk opgeknapt. Verder valt op dat ook hier veel kerken zijn. Ik eet wat, doe wat boodschappen en de terug naar het hostel. Er is weer genoeg gebeurd voor 1 dag.

Dag 23 14 mei
Leipaja Letland – Klaipeda Litouwen app. Liepu27 115 km
Een geplande etappe van ongeveer 100 km. De wind staat vanuit het noorden en ik fiets naar het zuiden. Ik besluit 2 kleine omleidingen te fietsen, de eerste langs het westelijkste punt van Letland, een steen die absolute niet op het westelijkste punt ligt. De tweede langs het hoogste duin, zo'n 37 meter hoog. Er staat een mooi bord langs de weg naar het hoogste duin, daarna niets meer, dus welke nu precies het hoogste was? Het is een mooi rustige route, die me ook nog 9 km onverharde weg oplevert.
Ook rij ik verderop nog langs Rucava, de laatste plaats in Letland. Een ingeslapen plaatsje met een mooi plein met een leuke alles winkel, handwerken, supermarktje, een biertap, koffie en ook kan je er eten.
Op weg naar de grens ontmoet ik nog een Duitse fietser, een oudere man uit Meppen. Onderweg naar Tallinn.
De grens tussen Letland en Litouwen stelt ook weer niets voor. Een landenbord, de bekende borden met de maximum snelheden, een kleine bocht en je bent over de grens.
Vanaf vlak voorbij de grens loopt een fietspad helemaal tot in Klaipeda, ongeveer 45 km. De bedoeling is dat het doorgetrokken gaat worden over de grens Letland in, in het kader van een EU project “ bringing neighbours closer”.
Het fietspad is prachtig aangelegd, in de duinen, licht glooiend, slingerend tussen alle naaldbomen door. De enig plaats die je tegenkomt is Palanga, met een pier de zee in. Het waait harder en de zee laat golven zien. Het fietspad is mooi, maar ik mis een beetje contact met de omgeving. Dit kan overal zijn, ben ik echt in Litouwen?
Tot Palanga zijn er in Litouwen verschillende echte campings, ook met echte tourcaravans, die had ik bijna nog niet gezien. Verder zijn er vele vakantiehuizen van extreem groot tot wat beschaafder.
Ik blijf morgen ook in Klaipeda, ik heb 2 nachten in een appartement geboekt, een mooi schoon appartement, dat ik makkelijk vind. Ik doe de was en ik ga boodschappen doen. Een lekker stukje vlees voor diner. Wat ik ook nodig heb zijn koffiefilterzakjes. Niet te krijgen, wel allerlei soorten Nescafé (variaties met suiker, veel suiker en melk), maar geen zwarte. Alle combinaties met melk en suiker komen voor, maar ik wil zwart. Ik heb nog en kleine voorraad, maar probeer een soort met alleen melk. Dat is wel erg zoete melk.
Ik heb dus maar weer de papieren zakdoekjes truc als koffiefilter geprobeerd. En dat werkt feilloos.
De kilometers tot nu:
Finland 298
Rusland 486
Estland 748
Letland 596
Litouwen tot nu 51 km.
Totaal 2179 km, waarvan 2105 op de route, de overige als extra in de bezochte plaatsen

Dag 24 woensdag 15 mei
Een dag Klaipeda.
Ik begin de ochtend met het publieksverslag (dat is vanaf hier hetzelfde als mijn “eigen” verslag) en bereid de komende dagen voor in Rusland. Ik boek een nacht in Zelenogradsk, waarvandaan ik makkelijk naar Kaliningrad kan fietsen en ik boek 2 nachten in Kaliningrad. Daarna heb ik de tijd om in Berlijn te komen.
Klaipeda is ook weer een havenstad en ook weer ijsvrij in de winter. Veel industrie en een groot spoorcomplex. Het spoor wordt uitgebreid gebruikt voor de goederentransport. Klaipeda is ook een stad van de beelden. Ze staan overal. Er zijn overal speelplekken en terrassen, doorgaand autoverkeer wordt heel erg gereguleerd. Overal zijn straten autovrij gemaakt, en wandel en fietszones gemaakt, ook in het oude centrum. Er zijn heel veel koffietenten en veel terrasjes. Kortom een leuke stad, ik heb er lekker rondgewandeld.
Ik ga eten in de lokale brouwerij, ziet er gezellig uit en blijkt dat ook te zijn. Morgen om 9 uur de pont naar Smiltyne, op een hele smalle landtong die ik vervolgens ruim 100 km moet volgen om in Zelenogradsk uit te komen. Hopen op een beetje gunstige wind.
Het appartement waar ik in zit is van een jonge Litouwer. Zijn ouders hebben het “teruggekregen” van de Sovjets toen Litouwen weer zelfstandig werd. Hij heeft het geërfd en maakt er nu toeristen appartementen in.
Wat nog nergens vermeld is, is dat steppen tot nu overal in de mode is. Kinderen maar ook tieners er wordt heel veel gestapt, ook elektrisch door de wat ouderen.