Kaliningrad

Dag 25 donderdag 16 mei
Klaipeda Litouwen- Zelenogradsk Rusland Hotel Eliza Inn 115 km
Vandaag dus ruim 100 km landtong, de Curonian Spit. De wind is gunstig dus niet al te veel problemen. Ruim 100 km landtong dat alleen aan Rusland vastzit, maximaal 4 km breed en op zijn smalst 500 meter. Nou ja aan Rusland het zit vast aan het gebied van Kaliningrad, later daarover meer.
De pont vertrekt stipt op tijd, met heel veel schoolkinderen die een dagje uit gaan. Aan de andere kant wacht de bus op hen.
En iemand, ooit heeft bedacht dat er halverwege de landtong een grens komt te liggen, wie wanneer?, geen idee. Maar een grenspassage is altijd weer een avontuur op zich, zeker als het ook nog een buitenrand is van de EU en van Schengen. Stap 1, Litouwen uit, stoppen bij de slagboom , paspoort laten zien, heeft u een visum voor Rusland? Dat heb ik, ze kunnen het steeds moeilijk vinden, pagina 48. Ze zijn zeer geïnteresseerd in alle andere visa. Ok, dan mag u door. Een paar honderd meter verder Rusland in. Slagboom 1 en een bandenlek ding. Paspoort graag, heeft u een visum? Ja op beide, ik krijg een blauwe kaart en mag verder. Slagboom 2, graag fiets neerzetten en naar loket. Daar wordt mijn paspoort gecontroleerd en zoeken ze tussen de visa mijn visum voor Rusland, pagina 48. Mijn gegevens worden ingevoerd, ik krijg het visum formulier ter tekening in 2-voud. Douanier 2 bij het loket controleert mijn tassen, de tenttas en mijn voortassen moeten open, en mogen weer dicht. En door naar de volgende slagboom, de blauwe kaart moet nog mee. Slagboom 3, paspoort en blauwe kaart graag, paspoort terug. Laatste controle slagboom open en ik ben (weer) in Rusland en dat alles zonder een woord Engels van de Russische beambten. Ik besluit stiekem toch wat foto’s te maken. En dan 2 km verder weer een slagboom. Ik moet naar een kassa. Ik heb een beetje het idee dat ik elk moment Koot en Bie zal zien, maar nee, het betreft de toegang tot het natuurpark. Rusland heeft haar deel van de landtong tot nationaal park benoemd en vraagt entree, 150 roebel, die heb ik gelukkig nog, en verder weer. Het is een mooi gebied, waar in Litouwen nog intensieve bosbouw was, wordt het bos hier helemaal aan zichzelf overgelaten en ook nog een overstekend hert. Het is echt een toeristische attractie, bussen vol. Zelenogradsk nadert snel, en ik vind het hotel direct. Ik ga wat rondlopen, doe wat boodschappen en strijk neer in een café met uitzicht op zee. Deze reis is de zee de grote constante. De barman spreekt redelijk Duits en Engels en is zeer geïnteresseerd in mijn fietstocht. Hij wil zelfs de website weten. Ze verkopen in deze bar 4 soorten tapbier, Tsjechisch, Litouws, Belgisch en Frans. Russisch bier is niet lekker vindt hij.

Dag 26 vrijdag 17 mei
Zelenogradsk – Kaliningrad Guesthouse Kneiphof 35 km
Ik kan pas om 14.00 uur in mijn guesthouse terecht en besluit 11.00 uur te vertrekken. Dan kan ik ook Zelenogradsk nog een beetje verder verkennen. Gisteren viel het tegen en bovendien regent het.
Na het inclusieve en zeer uitgebreide ontbijt loop ik wat rond.
Weinig dingen zijn nog deprimerende dan een toeristische kustplaats buiten het seizoen in de regen. Maar oké, Zelenogradsk heeft wel een paar mooie gebouwen, die de grandeur die je nu nog overal op nostalgische foto’s ziet een beetje bevestigen.
Ik vertrek inderdaad om 11 uur. In het routeboek werd gewaarschuwd voor drukke wegen en wordt geadviseerd de trein naar Kaliningrad te nemen. De eerste 24 km verlopen rustig, doordat er nieuwe snelwegen liggen is deze weg rustig en tegenwoordig ook verboden voor vrachtverkeer. Het landschap is licht glooiend, met weer veel gele koolzaadvelden.
Na 24 km moet ik linksaf een drukke weg op. Maar ook daar zeer beperkt vrachtverkeer. Ik ben al snel in de stad en maps.me geeft me een prima routeadvies, de grote doorgaande wegen mijdend.
Zo ben ik toch nog ruim voor 2-en op bestemming. Het blijkt een appartement waar speciaal iemand naar toe moet komen om me de sleutel te geven. Het trappenhuis wordt geverfd door 2 kloeke Russische dames, die zich zeer vermaken over mijn totaal gebrek aan begrip van hun duidelijke Russische spreken. De verf is heel erg op terpentine basis met de karakteristieke geur. De sleutel komt snel, het systeem werkt weer. Het appartement is prima, de sleutelbrenger helpt mijn fiets ook naar boven, de 3de etage brengen, die mag niet beneden blijven.
Dan even over de inrichting van de appartementen, ik ben dat ik Klaipeda vergeten. Alles is, als in Klaipeda van Ikea, keukengerei, beddengoed, handdoeken, kasten , bedden (bijna) alles.
Ik ga boodschappen doen bij de Spar (alsof je in Abuja of waar ook ter wereld bent). Het is al enige tijd zo, maar het blijft me verbazen hoe gewoon, blijkbaar ook in Rusland, al die vroeger verketterde Westerse bedrijven zijn geworden, alles wat vroeger minstens dubieus was is er, Coca Cola, McDonalds, Adidas, alle grote Westerse automerken, met name Mercedes en BMW, de grote hotelketens, alle modehuizen. Het is echt zoeken naar iets authentieke Russisch, zeker in deze grote stad.
Wat verder opvalt is het intensieve openbaar vervoer, heel veel bussen, ook weer de trolleybussen en allemaal goed gevuld. Er is ook een tramlijntje, maar dat heeft een hoog nostalgisch karakter. Het spoor is slecht onderhouden, er zijn ook al wat routes opgeheven. Dat is wel een groot verschil met de Baltische staten, daar wordt veel geïnvesteerd in infrastructuur, hier lijkt dat achter te blijven. Maar wat zeker ook achterblijft is basis onderhoud dat lijdt o.a tot veel gaten in de wegen, waar iedereen omheen mag rijden.
Morgen ga ik Kaliningrad verder verkennen.

Dag 27 zaterdag 18 mei
Een dag in Kaliningrad
Ik heb een appartementgenoot. Een Duitser uit Hamburg, een echte tattoo toerist. Hij komt hier regelmatig om goedkoop tattoos te laten zetten. Hij hoeft niet vaak meer terug denk ik, hij zit bijna vol. Ik ga wat rondlopen, maar het wordt noodweer en ik keer terug naar het appartement. Dan maar wat lezen en puzzelen. Als het droger is vertrek ik weer, ik ga naar Victory Parc, waar alle herdenkingsmonumenten in 1 park staan. Tja, indrukwekkend, maar ook wel wat Russisch megalomaan. Daarna met de bus naar Kant eiland, daar loop ik wat rond. Vervolgens de tram naar de stadsmuren. Daar staat ook nog een mooie kerk naast.
Kaliningrad is een gekke stad, in de 2e wereldoorlog is het bijna geheel verwoest, daarna is het karakteristieke Sovjet bouwen overal geïntroduceerd, prefab, lelijk, brede straten, kortom weinig karakter. Het toppunt is een groot vierkant, hoog gebouw, overal vandaan zichtbaar, maar inmiddels leegstaand en rijp voor de sloop. Vanaf het moment van uiteenvallen van de SU is er een speciale regeling overeengekomen tussen Duitsland en Rusland over een soort repatriëring van Duitsers die zelf, of waarvan familie, vroeger in Koningsberg woonde. Ze kunnen terugkeren en met hun terugkeer is er geld gekomen om delen van de oude stad te herstellen, o.a. de oosters orthodoxe kathedraal, Fisch Dorf, Kant eiland, waarvan de kathedraal deels de strijd had overleefd en de synagoge, maar daaromheen de fantasieloze woonkazernes.
En toch heeft de stad wel wat, er zit wel een bepaalde energie in. Tegen het eind van de dag neem ik plaats op een terrasje op het grote plein, lees eindelijk “Hotel Europa” van Ilja Pfeiffer uit, en kijk rustig rond.
“Hotel Europa” is een prachtig boek.