In Tsjechië
Blijf op de hoogte en volg Geert
24 Juni 2019 | Tsjechische Republiek, Horní Planá
Dag 59 woensdag 19 juni
WINDHEIM – AS (CZ) 108 km Camping bij de uitzichtstoren
Sloot ik gisteren af met de Rensteig, vandaag moet ik ermee verder. De aanloop naar de hoogte gaat goed. Op het eerste stuk zijn oude grensstenen verzameld. Voor mij een ander bewijs dat grenzen iets heel willekeurige hebben. Koninkrijk tegenover koninkrijk, ging dat echt over de eerst volgende boom? Grenzen zijn er nu met name om onze welvaart te verdedigen tegen mensen aan de andere kant van de grens. Maar hier geldt nog steeds, een beetje, " wir schaffen das" De Rensteig blijft veelal op hoogte, maar rivieren doorsnijden het landschap. Voor fietsers zijn er geen Talbrücken zoals voor de trein en de auto. We suizen met een snelheid van tegen de 70 km naar beneden en na de 2e bocht puffen we met 8 a 10 km weer omhoog. Herhaaldelijk, kortom vermoeiend. Maar wel mooi, zicht rondom op de hoogvlaktes, en prachtige bospaden. Maar wat een gezweet. En als ik stil sta wordt ik aan alle kanten lek geprikt door steekvliegen en muggen dol op mijn zweet en bloed. Met name mijn voeten en kuiten zijn favoriet. Op de laatste camping was het ook bal, daar heb ik uiteindelijk de Nigeriaanse anti muggen crème ingezet, daar hadden ze niet van terug.
Doel 1 voor vandaag is het voormalig 3 landenpunt tussen de DDR, BRD en Tsjecho-Slowakije. Nu de grens tussen Tsjechië en Duitsland. Het boekje fietsroute Duits Duitse grens is hiermee uitgereden. Het volgende boekje gaat vanaf hier all the way tot Szeged in Oost Hongarije 1760 km verderop.
Het stelt niet veel voor het 3 landenpunt maar ok, ik passeer de grens en ben in land 8 van de tocht. De route volgt de oude grensbewakingsweg in Tsjechië, die niet onderhouden is en wel gebruikt door zware vrachtwagens voor de aanleg van windmolens. Het lastige is dat je met dalen geen snelheid kan maken en met stijgen niet licht kan fietsen, als je dat doet vliegen de stenen je om de oren. Ik doe het ermee, maar ben goed moe, trouwens ook door de warmte. De plaats As is welkom. Bij de informatie geïnformeerd naar de camping, die hebben ze en naar de bankomat. Er mag hier met kronen worden afgerekend. Geld opgenomen, boodschappen gedaan en naar de camping. Die ligt naast de uitzichttoren, en ook hier staat de uitzichttoren niet in het dal maar op de hoogste plek van de omgeving. Een laatste klim voor de vermoeide benen.
Op de camping staan 2 kleine hutjes, 1 grote, 2 yurts en een Tipi en alles is geheel leeg, zoekt u maar een plekje, dat lukt. Later komen er 2 Poolse fietsers die 1 van de hutjes bezetten. De uitzichttoren, al uit 1903, biedt inderdaad hooggelegen mooi zicht op de omgeving.
Ik ben 6 km van de 5000 totaal gefietst vanaf Helsinki airport.
Dag 60 Donderdag 20 juni
AS – BRIZA / CHEB 26 km Camping Briza
Met uitzicht op een van 2 stuwmeren bij Cheb schrijf ik dit verslag. Het verslag van een rustdag en een rustige dag. De morgen begon met regen, maar toen die stopte werd het weer mooi weer en de tent kon droog mee. Omdat ik toch niet ver hoefde vertrok ik wel wat later. In Tsjechië staan overal de routebordjes. Maar er zijn wel erg veel routes en de Eurovelo 13 die ik fiets gaat kanten op die in geen boekje of gps staan vermeld in dit geval weer ver Duitsland in. De afstand van As naar Cheb nam daardoor in het begin ook toe in plaats van dat ik dichterbij kwam. Ik besluit als het me echt te gek wordt de kortste route te nemen en op de gps te gaan rijden. Ik kom al snel weer bij de grens. Daar zowaar echte grensstenen en een mooie kapel, op een prachtige stille plek. De grensstenen zijn oud en daar waar vroeger de C en de S Czecho Slowakia, stonden is nu alleen nog de C zwart geverfd. Bij de grens ontmoet ik een Duitser die is ingevoerd in de lokale geschiedenis van de grens en erover heeft gepubliceerd. Ik druk op de goede knop en hij vertelt en blijft vertellen. Over de handelsroutes in de Middeleeuwen en de pest die vanuit Praag Duitsland in kwam en honderden doden eiste, tot de grensherzieningen en de situatie tijdens de Koude oorlog en over de porselein fabricage die hier rond de grens is gegroeid. De grens is af en toe verlegd als er onenigheid was over de waterbronnen, aan welke kant ze moesten liggen, in die gevallen werd de grens over de bronnen gelegd .
De camping is prachtig door Nederlanders opgebouwd de afgelopen 10 jaar. Mooi aan het meer.
Ik doe de was (in de machine), zwem wat en kom aan lezen toe. Ik ga nog naar Cheb, 10 km verderop. Daar wordt de middenstand gedomineerd door westerse firma's, Obi, Albert, Tesco enz.
En ook hier zijn Anne en Petra en de Engelse Chris en Jayne weer aangekomen. We vergelijken routes en ontdekken vele verschillen in de gps en in de verschillende uitgaves van de boekjes.
Morgen weer fris op pad.
Dag 61 21 juni
CHEB – WAIDHAUS 97 km Camping Trägerhof
Eén van de plaatsen langs de route verderop met een camping is Waidhaus, dus dat wordt het dagdoel. Bovendien past dat in mijn planning om in elk geval in Antigyl (CZ) te gaan overnachten, dat is ongeveer 3 dagen verderop. Ik ben daar eerder geweest en vind dat een prachtige plek.
Over vandaag: voor het eerst deze tocht kon ik de stijging niet aan. Ik denk dat ik een bordje heb gemist en kwam op een pad terecht dat zelfs amper de naam wandelpad waard was. Het was wel prachtig en ik ben daardoor bij de Saalbach quelle geweest. Er kwam weinig water uit, maar ja, er zijn wel weer prachtige dalen door ontstaan. Het is niet erg om af te moeten stappen maar de energie die nodig is om een toch best zware fiets tegen een helling op te duwen is enorm. Daar is fietsen kinderspel bij. Er is geen alternatief en de helling is niet al te lang. Boven in Silberhütte besluit ik langs Flossenburg te gaan, daarmee vermijd ik ook nog meer boswegen en paden.
Flossenburg is bekend vanwege het concentratiekamp. 30.000 mensen zijn hier vermoord, onder hen de eerder in dit verslag genoemde predikant uit Berlijn Dietrich Bonhoeffer. De Amerikanen hebben een plaquette aan hem gewijd, die pas in april 2019 is onthuld. Pas ver na de oorlog is er hier een herdenkingsplek geopend. In 2006 is de plek monument verklaard. Nu is het een andere indrukwekkende getuigenis van de zwarte kant van onze geschiedenis.
Het gedeelte waar de gevangenen binnenkwamen en al hun persoonlijke bezittingen moesten inleveren inclusief hun kleding is nog intact. Eén van de spreuken van een vrouw die er gevangen werd genomen, geboren in 1924 en die nu nog leeft is “ hier haben we nicht nur die Kleiding verloren, sondern unsere Seele". Er is een “cemetery of honour” geopend waar per land een steen, een soort grafsteen, is waarop het aantal doden wordt genoemd. Voor NL 1162, met de tekst “ hun offer werd onze vrijheid, zij hebben jaren verloren, wij kunnen een eeuw winnen”.
Ook is er op de “cemetery of honour” een piramide van de as van de massa verbrandingen van de doden. Gruwelijk.
In de oude SS kantine is een café dat wordt gerund met “ beperkte" kinderen uit de lokale dagopvang.
En als vaker liggen de kampen op de meest idyllische plaatsen, waar een serene rust heerst en het lijkt alsof leven prachtig is.
Verwachtte ik een lange klim vanuit Flossenburg, omdat ik lang daarheen mocht dalen, die blijft gelukkig uit, het blijft op redelijk op niveau, dus ik ben snel op de camping op in Waidhaus. Een boerencamping, op een grote boerderij met veel melkkoeien. Goed verzorgd, en de eigenaar weet wat de vermoeide fietser nodig heeft, een warme douche en koud bier (bij afrekenen 1 euro per fles), beide zijn beschikbaar. Verder is hij zwaar onder de indruk van de riem op mijn fiets in plaats van de ketting. Zoiets heeft hij nog nooit gezien en iedereen moet even komen kijken. De lokale fietsenmaker is helaas dicht, mijn achterwiel heeft een lichte slag. Morgenochtend even bellen en opnieuw proberen?
Dag 62 zaterdag 22 juni
WAIDHAUS – FUERTH IM WALD Camping Einberg 69 km
Ik besluit niet volledig de beschreven route te volgen. De route volgt de grens wel erg precies en dat de gekozen wegen zijn met name aan de Tsjechische kant af en toe gewoon te slecht om te fietsen op een fiets met bagage. Ik neem af en toe de kortste geasfalteerd wegen, zeker als het lijkt dat op het Tsjechische gedeelte op de onverharde wegen veel geklommen moet worden. Vanaf Swarzach ook ik de route weer op, tot Waldmünchen. Het blijft echt prachtig, bos, open vlaktes, af en toe een meertje. Je fiets eigenlijk in een soort oneindigheid. Tijd telt ook niet, die de oneindigheid brengt ook een vorm van tijdloosheid met zich mee. Vanaf Waldmünchen neem ik de kortste weg naar Fürth . 270 meter omhoog, en daarna 400 omlaag. De klim was geleidelijk en goed te doen, de afdeling spectaculair. Bij een snelheid van 70 km ga ik toch een beetje remmen.
Ik heb mijn achterwiel gisteren verder gecontroleerd en ben vanmorgen wel weer langs de fietsenwinkel gereden, maar er was weer niemand. Ik heb er wel vertrouwen in dat het nog goed gaat de komende tijd.
De camping is ook weer ok en zal waarschijnlijk de laatste overnachting in Duitsland zijn. Camping nummer 15 en 3 hotels in Duitsland met een totaal van 22 overnachtingen.
In het komende gebied heb ik eerder gefietst. Ik wil graag weer naar Antygl, en naar het Lipnomeer, een klein beetje van de beschreven route, maar ik mag het fietsen en bepalen tenslotte. Daarna ga ik naar Linz en dan via de Donau naar Bratislava.
Dag 63 zondag 23 juni
FUERTH IM WALD - ANYGL (CZ) Autocamp Antygl 85 km.
Via de “glasroute” fiets ik vanuit Fürth richting Bayerische Eisenstadt. Het belooft klimmen en dalen te worden. Eén van de eerste plaatsjes waar ik langskom heet: Neukirchen bei Heiligen Blut. Wat ik me daarbij moet voorstellen weet ik niet zo goed. Het heeft een mooie kerk, een pelgrimage kerk en een “Wallfarth, bedevaart, pelgrimage museum”. Ook daar kan ik me niet zo goed een voorstelling van maken. Ik ben vrij vroeg, het is nog voor 9 uur op de zondagmorgen dus alles is gesloten. Allerlei vragen blijven hangen, bedevaart en pelgrimage is dat hetzelfde, of is het verschil iets dat gebeurt in vertalingen. Wat ik aan het doen ben is dat een soort pelgrimage of te profaan? Na Berlijn volg ik een route, en daar wijk ik ook weer net zo makkelijk vanaf, maar heb niet echt een doel meer. Hebben pelgrims dat altijd wel? Ik vind zelf de zegswijze, “niet iedereen die ronddoolt is verdwaald” wel boeiend, hoe past dat erin, geen doel, misschien geen weg en toch onderweg…..
Kortom food for thought, zo op de vroege zondagmorgen. En ik mag op mijn tocht klimmen en dalen, hoogste punt ruim boven de 1000 meter dit keer. Na Eisenstadt, ga ik Tsjechië in en verlaat Duitsland op deze tocht, voorlopig definitief. Via Zelezna Ruda ga ik het nationale park Sumava in, het park van de ruisende bomen, ook genoemd “het groene dak van Europa”. Typisch ook weer zo’n grensgebied dat lang ontoegankelijk is geweest en waar de natuur zich van haar beste kanten laat zien. Ik heb de route vanaf Zelezna Ruda, route 33, met Marco op een van onze eerdere fietstochten eerder gefietst, al weer een hele tijd geleden, maar dat is geen probleem, het is prachtig. Dit is wel een van mijn favoriete landschappen, naald- en loofbomen, open vlaktes, heuvels, een paar leuke dorpjes in een mooie afwisseling en ook veel wandelpaden.
De camping in Antygl is ook niet veranderd. Ik was al na genoemde fietstocht met Marco hier ook met Jouke en Marten al weer een keer teruggeweest.
Dag 64 maandag 24 juni
ANTYGL – HORNI PLANA Aurora Jenisov 73 km
Ik volg de route vandaag tot Strazny. Een echte grensplaats, die worden hier gedomineerd door Vietnamezen. Alle souvenirhandel is in hun handen, eigenlijk overal hier in dit land. Indertijd, toen communisme nog communisme was zijn er veel Noord- Vietnamezen in Tsjecho-Slowakije komen wonen. Er was destijds vrij handels- en personen verkeer tussen deze communistische landen. De route is prachtig en we komen op een hoogte van bijna 1300 meter. De eerste 10 km langs de rivier die ook langs de camping loopt, rustig klimmend, daarna gewoon door naar hoger. Langs de bron van de Vlatava, de Moldau, DE rivier van Tsjechië, bekend van o.a. Smetena, die er prachtige muziek over componeerde en de prachtige dalen en steden waardoor hij loopt. Vanaf Strazny volg ik weer fietsroute 33, die de Moldau volgt, tot aan het Lipnomeer, de Moldaustausee, waar ik in Horni Plana op weer een bekende camping ga overnachten. Er is een prachtig nieuw fietspad aangelegd vanaf Nova Pec, dat vanaf Horni Plana tot aan de camping vlak langs het meer loopt. Een heerlijke fietsdag met mooi weer.
Het is heerlijk zwemmen in het stuwmeer, dat doe ik dan ook maar. En de gewone zaken, de was en de boodschappen. Handig als je de weg al kent.
En ook weer wifi om het verslag te kunnen posten
Vannacht bedacht me ineens dat ik niets heb geschreven over de verdwenen dorpen. Langs de grens van Tsjechië en de BRD zijn in de tijd dat het IJzeren Gordijn steeds meer vorm kreeg en de zone die langs de grenzen ontruimd moest worden vele dorpen verdwenen In Tsjechië is daar nu aandacht voor en worden steeds meer herdenkingsplekken opgericht. Bewoners werden destijds gewoon verplaatst, net als in de DDR. We hadden veiligheid nodig en dus een brede grens.
WINDHEIM – AS (CZ) 108 km Camping bij de uitzichtstoren
Sloot ik gisteren af met de Rensteig, vandaag moet ik ermee verder. De aanloop naar de hoogte gaat goed. Op het eerste stuk zijn oude grensstenen verzameld. Voor mij een ander bewijs dat grenzen iets heel willekeurige hebben. Koninkrijk tegenover koninkrijk, ging dat echt over de eerst volgende boom? Grenzen zijn er nu met name om onze welvaart te verdedigen tegen mensen aan de andere kant van de grens. Maar hier geldt nog steeds, een beetje, " wir schaffen das" De Rensteig blijft veelal op hoogte, maar rivieren doorsnijden het landschap. Voor fietsers zijn er geen Talbrücken zoals voor de trein en de auto. We suizen met een snelheid van tegen de 70 km naar beneden en na de 2e bocht puffen we met 8 a 10 km weer omhoog. Herhaaldelijk, kortom vermoeiend. Maar wel mooi, zicht rondom op de hoogvlaktes, en prachtige bospaden. Maar wat een gezweet. En als ik stil sta wordt ik aan alle kanten lek geprikt door steekvliegen en muggen dol op mijn zweet en bloed. Met name mijn voeten en kuiten zijn favoriet. Op de laatste camping was het ook bal, daar heb ik uiteindelijk de Nigeriaanse anti muggen crème ingezet, daar hadden ze niet van terug.
Doel 1 voor vandaag is het voormalig 3 landenpunt tussen de DDR, BRD en Tsjecho-Slowakije. Nu de grens tussen Tsjechië en Duitsland. Het boekje fietsroute Duits Duitse grens is hiermee uitgereden. Het volgende boekje gaat vanaf hier all the way tot Szeged in Oost Hongarije 1760 km verderop.
Het stelt niet veel voor het 3 landenpunt maar ok, ik passeer de grens en ben in land 8 van de tocht. De route volgt de oude grensbewakingsweg in Tsjechië, die niet onderhouden is en wel gebruikt door zware vrachtwagens voor de aanleg van windmolens. Het lastige is dat je met dalen geen snelheid kan maken en met stijgen niet licht kan fietsen, als je dat doet vliegen de stenen je om de oren. Ik doe het ermee, maar ben goed moe, trouwens ook door de warmte. De plaats As is welkom. Bij de informatie geïnformeerd naar de camping, die hebben ze en naar de bankomat. Er mag hier met kronen worden afgerekend. Geld opgenomen, boodschappen gedaan en naar de camping. Die ligt naast de uitzichttoren, en ook hier staat de uitzichttoren niet in het dal maar op de hoogste plek van de omgeving. Een laatste klim voor de vermoeide benen.
Op de camping staan 2 kleine hutjes, 1 grote, 2 yurts en een Tipi en alles is geheel leeg, zoekt u maar een plekje, dat lukt. Later komen er 2 Poolse fietsers die 1 van de hutjes bezetten. De uitzichttoren, al uit 1903, biedt inderdaad hooggelegen mooi zicht op de omgeving.
Ik ben 6 km van de 5000 totaal gefietst vanaf Helsinki airport.
Dag 60 Donderdag 20 juni
AS – BRIZA / CHEB 26 km Camping Briza
Met uitzicht op een van 2 stuwmeren bij Cheb schrijf ik dit verslag. Het verslag van een rustdag en een rustige dag. De morgen begon met regen, maar toen die stopte werd het weer mooi weer en de tent kon droog mee. Omdat ik toch niet ver hoefde vertrok ik wel wat later. In Tsjechië staan overal de routebordjes. Maar er zijn wel erg veel routes en de Eurovelo 13 die ik fiets gaat kanten op die in geen boekje of gps staan vermeld in dit geval weer ver Duitsland in. De afstand van As naar Cheb nam daardoor in het begin ook toe in plaats van dat ik dichterbij kwam. Ik besluit als het me echt te gek wordt de kortste route te nemen en op de gps te gaan rijden. Ik kom al snel weer bij de grens. Daar zowaar echte grensstenen en een mooie kapel, op een prachtige stille plek. De grensstenen zijn oud en daar waar vroeger de C en de S Czecho Slowakia, stonden is nu alleen nog de C zwart geverfd. Bij de grens ontmoet ik een Duitser die is ingevoerd in de lokale geschiedenis van de grens en erover heeft gepubliceerd. Ik druk op de goede knop en hij vertelt en blijft vertellen. Over de handelsroutes in de Middeleeuwen en de pest die vanuit Praag Duitsland in kwam en honderden doden eiste, tot de grensherzieningen en de situatie tijdens de Koude oorlog en over de porselein fabricage die hier rond de grens is gegroeid. De grens is af en toe verlegd als er onenigheid was over de waterbronnen, aan welke kant ze moesten liggen, in die gevallen werd de grens over de bronnen gelegd .
De camping is prachtig door Nederlanders opgebouwd de afgelopen 10 jaar. Mooi aan het meer.
Ik doe de was (in de machine), zwem wat en kom aan lezen toe. Ik ga nog naar Cheb, 10 km verderop. Daar wordt de middenstand gedomineerd door westerse firma's, Obi, Albert, Tesco enz.
En ook hier zijn Anne en Petra en de Engelse Chris en Jayne weer aangekomen. We vergelijken routes en ontdekken vele verschillen in de gps en in de verschillende uitgaves van de boekjes.
Morgen weer fris op pad.
Dag 61 21 juni
CHEB – WAIDHAUS 97 km Camping Trägerhof
Eén van de plaatsen langs de route verderop met een camping is Waidhaus, dus dat wordt het dagdoel. Bovendien past dat in mijn planning om in elk geval in Antigyl (CZ) te gaan overnachten, dat is ongeveer 3 dagen verderop. Ik ben daar eerder geweest en vind dat een prachtige plek.
Over vandaag: voor het eerst deze tocht kon ik de stijging niet aan. Ik denk dat ik een bordje heb gemist en kwam op een pad terecht dat zelfs amper de naam wandelpad waard was. Het was wel prachtig en ik ben daardoor bij de Saalbach quelle geweest. Er kwam weinig water uit, maar ja, er zijn wel weer prachtige dalen door ontstaan. Het is niet erg om af te moeten stappen maar de energie die nodig is om een toch best zware fiets tegen een helling op te duwen is enorm. Daar is fietsen kinderspel bij. Er is geen alternatief en de helling is niet al te lang. Boven in Silberhütte besluit ik langs Flossenburg te gaan, daarmee vermijd ik ook nog meer boswegen en paden.
Flossenburg is bekend vanwege het concentratiekamp. 30.000 mensen zijn hier vermoord, onder hen de eerder in dit verslag genoemde predikant uit Berlijn Dietrich Bonhoeffer. De Amerikanen hebben een plaquette aan hem gewijd, die pas in april 2019 is onthuld. Pas ver na de oorlog is er hier een herdenkingsplek geopend. In 2006 is de plek monument verklaard. Nu is het een andere indrukwekkende getuigenis van de zwarte kant van onze geschiedenis.
Het gedeelte waar de gevangenen binnenkwamen en al hun persoonlijke bezittingen moesten inleveren inclusief hun kleding is nog intact. Eén van de spreuken van een vrouw die er gevangen werd genomen, geboren in 1924 en die nu nog leeft is “ hier haben we nicht nur die Kleiding verloren, sondern unsere Seele". Er is een “cemetery of honour” geopend waar per land een steen, een soort grafsteen, is waarop het aantal doden wordt genoemd. Voor NL 1162, met de tekst “ hun offer werd onze vrijheid, zij hebben jaren verloren, wij kunnen een eeuw winnen”.
Ook is er op de “cemetery of honour” een piramide van de as van de massa verbrandingen van de doden. Gruwelijk.
In de oude SS kantine is een café dat wordt gerund met “ beperkte" kinderen uit de lokale dagopvang.
En als vaker liggen de kampen op de meest idyllische plaatsen, waar een serene rust heerst en het lijkt alsof leven prachtig is.
Verwachtte ik een lange klim vanuit Flossenburg, omdat ik lang daarheen mocht dalen, die blijft gelukkig uit, het blijft op redelijk op niveau, dus ik ben snel op de camping op in Waidhaus. Een boerencamping, op een grote boerderij met veel melkkoeien. Goed verzorgd, en de eigenaar weet wat de vermoeide fietser nodig heeft, een warme douche en koud bier (bij afrekenen 1 euro per fles), beide zijn beschikbaar. Verder is hij zwaar onder de indruk van de riem op mijn fiets in plaats van de ketting. Zoiets heeft hij nog nooit gezien en iedereen moet even komen kijken. De lokale fietsenmaker is helaas dicht, mijn achterwiel heeft een lichte slag. Morgenochtend even bellen en opnieuw proberen?
Dag 62 zaterdag 22 juni
WAIDHAUS – FUERTH IM WALD Camping Einberg 69 km
Ik besluit niet volledig de beschreven route te volgen. De route volgt de grens wel erg precies en dat de gekozen wegen zijn met name aan de Tsjechische kant af en toe gewoon te slecht om te fietsen op een fiets met bagage. Ik neem af en toe de kortste geasfalteerd wegen, zeker als het lijkt dat op het Tsjechische gedeelte op de onverharde wegen veel geklommen moet worden. Vanaf Swarzach ook ik de route weer op, tot Waldmünchen. Het blijft echt prachtig, bos, open vlaktes, af en toe een meertje. Je fiets eigenlijk in een soort oneindigheid. Tijd telt ook niet, die de oneindigheid brengt ook een vorm van tijdloosheid met zich mee. Vanaf Waldmünchen neem ik de kortste weg naar Fürth . 270 meter omhoog, en daarna 400 omlaag. De klim was geleidelijk en goed te doen, de afdeling spectaculair. Bij een snelheid van 70 km ga ik toch een beetje remmen.
Ik heb mijn achterwiel gisteren verder gecontroleerd en ben vanmorgen wel weer langs de fietsenwinkel gereden, maar er was weer niemand. Ik heb er wel vertrouwen in dat het nog goed gaat de komende tijd.
De camping is ook weer ok en zal waarschijnlijk de laatste overnachting in Duitsland zijn. Camping nummer 15 en 3 hotels in Duitsland met een totaal van 22 overnachtingen.
In het komende gebied heb ik eerder gefietst. Ik wil graag weer naar Antygl, en naar het Lipnomeer, een klein beetje van de beschreven route, maar ik mag het fietsen en bepalen tenslotte. Daarna ga ik naar Linz en dan via de Donau naar Bratislava.
Dag 63 zondag 23 juni
FUERTH IM WALD - ANYGL (CZ) Autocamp Antygl 85 km.
Via de “glasroute” fiets ik vanuit Fürth richting Bayerische Eisenstadt. Het belooft klimmen en dalen te worden. Eén van de eerste plaatsjes waar ik langskom heet: Neukirchen bei Heiligen Blut. Wat ik me daarbij moet voorstellen weet ik niet zo goed. Het heeft een mooie kerk, een pelgrimage kerk en een “Wallfarth, bedevaart, pelgrimage museum”. Ook daar kan ik me niet zo goed een voorstelling van maken. Ik ben vrij vroeg, het is nog voor 9 uur op de zondagmorgen dus alles is gesloten. Allerlei vragen blijven hangen, bedevaart en pelgrimage is dat hetzelfde, of is het verschil iets dat gebeurt in vertalingen. Wat ik aan het doen ben is dat een soort pelgrimage of te profaan? Na Berlijn volg ik een route, en daar wijk ik ook weer net zo makkelijk vanaf, maar heb niet echt een doel meer. Hebben pelgrims dat altijd wel? Ik vind zelf de zegswijze, “niet iedereen die ronddoolt is verdwaald” wel boeiend, hoe past dat erin, geen doel, misschien geen weg en toch onderweg…..
Kortom food for thought, zo op de vroege zondagmorgen. En ik mag op mijn tocht klimmen en dalen, hoogste punt ruim boven de 1000 meter dit keer. Na Eisenstadt, ga ik Tsjechië in en verlaat Duitsland op deze tocht, voorlopig definitief. Via Zelezna Ruda ga ik het nationale park Sumava in, het park van de ruisende bomen, ook genoemd “het groene dak van Europa”. Typisch ook weer zo’n grensgebied dat lang ontoegankelijk is geweest en waar de natuur zich van haar beste kanten laat zien. Ik heb de route vanaf Zelezna Ruda, route 33, met Marco op een van onze eerdere fietstochten eerder gefietst, al weer een hele tijd geleden, maar dat is geen probleem, het is prachtig. Dit is wel een van mijn favoriete landschappen, naald- en loofbomen, open vlaktes, heuvels, een paar leuke dorpjes in een mooie afwisseling en ook veel wandelpaden.
De camping in Antygl is ook niet veranderd. Ik was al na genoemde fietstocht met Marco hier ook met Jouke en Marten al weer een keer teruggeweest.
Dag 64 maandag 24 juni
ANTYGL – HORNI PLANA Aurora Jenisov 73 km
Ik volg de route vandaag tot Strazny. Een echte grensplaats, die worden hier gedomineerd door Vietnamezen. Alle souvenirhandel is in hun handen, eigenlijk overal hier in dit land. Indertijd, toen communisme nog communisme was zijn er veel Noord- Vietnamezen in Tsjecho-Slowakije komen wonen. Er was destijds vrij handels- en personen verkeer tussen deze communistische landen. De route is prachtig en we komen op een hoogte van bijna 1300 meter. De eerste 10 km langs de rivier die ook langs de camping loopt, rustig klimmend, daarna gewoon door naar hoger. Langs de bron van de Vlatava, de Moldau, DE rivier van Tsjechië, bekend van o.a. Smetena, die er prachtige muziek over componeerde en de prachtige dalen en steden waardoor hij loopt. Vanaf Strazny volg ik weer fietsroute 33, die de Moldau volgt, tot aan het Lipnomeer, de Moldaustausee, waar ik in Horni Plana op weer een bekende camping ga overnachten. Er is een prachtig nieuw fietspad aangelegd vanaf Nova Pec, dat vanaf Horni Plana tot aan de camping vlak langs het meer loopt. Een heerlijke fietsdag met mooi weer.
Het is heerlijk zwemmen in het stuwmeer, dat doe ik dan ook maar. En de gewone zaken, de was en de boodschappen. Handig als je de weg al kent.
En ook weer wifi om het verslag te kunnen posten
Vannacht bedacht me ineens dat ik niets heb geschreven over de verdwenen dorpen. Langs de grens van Tsjechië en de BRD zijn in de tijd dat het IJzeren Gordijn steeds meer vorm kreeg en de zone die langs de grenzen ontruimd moest worden vele dorpen verdwenen In Tsjechië is daar nu aandacht voor en worden steeds meer herdenkingsplekken opgericht. Bewoners werden destijds gewoon verplaatst, net als in de DDR. We hadden veiligheid nodig en dus een brede grens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
