Bulgarije
Blijf op de hoogte en volg Geert
20 Juli 2019 | Bulgarije, Blagoevgrad
Dag 88 18 juli
DIMITROVGRAD (SRB) – TRAN (BG) Hotel Erna 59 km
Een dag met weer een echte grens. De eigenaar gisteren van het hotel gaf aan dat het vanuit Joegoslavië destijds geen enkel probleem was de grens te passeren. Bulgarije staat, meer dan bijvoorbeeld Roemenië, bekend om de harde aanpak van vluchtelingen met name vanuit de DDR. Terwijl destijds in de DDR het verhaal begin jaren 60 was dat je via Bulgarije eenvoudig naar het Westen kon. Feit is dat Bulgarije honderden DDR burgers heeft gearresteerd op basis van vermeende vluchtpogingen en uitgeleverd aan de DDR. Daar werden ze gevangen gezet. Een groot aantal van deze “ politieke gevangenen" is door de DDR aan West Duitsland overgeleverd in ruil voor harde valuta, feitelijk gewoon dus verkocht.
De echte grens is inderdaad een echte grens. Ik volg als gisteren de weg naast de snelweg en eindig op de grens tegen het verkeer in. De douanier vertelt dat ik terug moet naar het viaduct, ik volg zijn aanwijzingen en mag vanaf de linkerkant invoegen op de snelweg op ongeveer 250 meter van de grenspost. Daar staan behoorlijke rijen auto’s en als Europa een vergadering zou willen beleggen alle nationaliteiten staan er in de rij. Dit is de transit route naar Istanbul en verder Turkije in. Istanbul 615 km is het bord na de grens, Athene 929 km. Ik doe als altijd en rij langs de rij wachtende auto’s en sluit aan als ik echt niet verder kan. Dat werkt ook nu. Na een auto met Nederlands kenteken ben ik aan de beurt. Geen probleem, stempel en door. Bij de volgende post Bulgarije in sta ik achter dezelfde auto. Zij hebben problemen met de verzekeringspapieren, dus het duurt even. En als ik aan de beurt ben, paspoortcheck en door. Dan ben ik in Bulgarije, land 16 van mijn tocht.
De route volgt deels de doorgaande weg, hier geen snelweg meer, en deels wat wegen evenwijdig. Die afslag mis ik blijkbaar, maar het is niet druk, dus prima over de doorgaande weg het is niet ver naar het volgende dorp, Dragoman, waar ik de heuvels inga. In Drogoman neem ik geld op even verbaas me eens en te meer over de verwaarlozing van de gebouwen, ook de gebouwen huizen die niet leegstaan.
De supermarkt is gezellig druk, ik koop wat te drinken en drink het meteen op. De route is ook hier weer prachtig, via Gaber ga ik naar Krusha. Daar begint een mooie regelmatige, maar lange klim richting Vrabcla. Gelukkig komt het bijna nooit boven de 12%. Ik kom net boven de 1000 meter uit en dan begint de daling. Prachtig landschap en weer de totale rust en stilte, maar met wat schapen in kuddes, die met hun bellen geluid maken. Voor mij bevestigt dat de stilte.
Al snel ben ik in Tran en vind het hotel, kamer 301, 3e etage geen lift. Er is een zwembadje en sauna waar ik heerlijk gebruik van maak. Later ga ik nog even op de fiets naar de gorge van de rivier Erma, ook weer prachtig.
Ik loop een rondje door het plaatsje, weinig bijzonders, behalve de herdenkingsmonumenten, 1885, 1914-18 en 1940-45 alle zijn vertegenwoordigd.
Het terras van het hotel is ook prima en daar strijk ik neer.
Morgen uitslapen, ontbijt is vanaf 8.30 uur.
Het waar ben jij.nu systeem kent Tran niet dus maar Kyustendil ingevuld daar hoop ik morgen te zijn.
Dag 89 19 juli
TRAN – KYUSTENDIL Guesthouse Sonate 86 km
Vandaag is een bijzondere dag. Het is de verjaardag van mijn vader. Hij zou vandaag 84 geworden zijn. Hij zou deze reis, als eerder verteld, fantastisch hebben gevonden, en me te pas en te onpas van allerlei feiten hebben voorzien over het IJzeren Gordijn en de geschiedenis van de landen waar ik doorheen fiets, zeker ook op religieus gebied.
Het ritme in Bulgarije is echt anders dan in de landen tot nu. Het is hier een uur later, dus ook later licht. Ontbijten kan vanaf 8.30 uur, dus ik besluit vooraf vast wat proviand in te slaan. Er is maar 1 van de vele winkels open voor 8.30 uur, overal tot nu kon je vanaf 7 uur zeker terecht. Wel is een lokaal café open en het terras zit vol met oude mannen, als overal. Ik smokkel wat en krijg om 8.15 een heerlijke soort tosti met ham en Bulgaarse kaas. Daarbij koffie en ik kan er tegenaan. Dat moet ook wel ook vandaag, als alle komende dagen veel klimmen. Na een km of 5 kom ik langs een standbeeld ter ere van de bijdrage van de vrouwen in communistisch Bulgarije. Het is een vrouw voor 2 betonnen delen die samen de ster weergeven. Hoe zit dat dan nu met die waardering van de bijdrage van vrouwen hier?
Bulgarije in dit deel maakt een arme indruk. De dorpen zijn leeggelopen en de huizen verwaarloosd. Ik heb de vraag al eerder gesteld wat dat nou doet met de achterblijvers, weggaan van familie, vrienden, instortende huizen , verdwijnen van voorzieningen. Mij stemt het niet vrolijk als ik het zo zie.
Maar wat een rust en stilte.
De tocht lijkt op die van gisteren, veel klimwerk, maar niet al te steil. Dus boven de 12 graden komt het weer zelden. Slecht wegdek, ook niet nieuw, het is echt een vergeten uithoek lijkt het af en toe. En dan zie ik in de verte in het dal Kyustendil liggen, een relatief grote stad. En een stuk lager dan waar ik ben, dat belooft daalwerk en dat komt dan ook. Terug naar ongeveer 525 meter, terwijl ik boven de 1100 ben geweest vandaag. Weer een heerlijke fietsdag, prachtig landschap en mooi weer. Al wordt ik op 5 km voor Kyustendil omsloten door onweer. Maar het trekt voorbij. In het guesthouse is men ook overtuigd dat het straks gaat regenen
Kyustendil zelf stelt verder weinig voor. Wat ze wel vaak goed doen is voetgangerszones maken, ook hier. Heerlijk rondlopen zonder de auto’s om je heen. Auto’s zijn hier relatief oud, je ziet ook nog veel lada’s hier. En de apk structuur bestaat niet, dus erg veel uitstoot en dus stank. De 2e handsmarkt bestaat hier vooral uit auto’s die uit Frankrijk komen. Er staan bij de bedrijfjes erg veel auto’s met Franse kentekens.
Op het terras nog app contant met mijn zus en daarmee ook met mijn moeder die zich voorbereiden op de vakantie van mijn moeder.
Dag 90 zaterdag 20 juli
KYUSTENDIL – BLAGOEVGRAD Hotel Alpha 62 km
Mijn guesthouse ligt aan een drukke weg met veel verkeer, en ik heb een kamer aan de voorkant, dat is wennen. Slapen doe ik altijd maar er is lawaai. Ik maak ontbijt op mijn kamer, er is geen rookmelder of wat ook dus ik kook water op mijn gaspitje en maak koffie.
De route vandaag ziet er makkelijk uit. Het begint met een weg volgens het principe “de kortste afstand tussen 2 punten is een rechte lijn”. Dus liniaal op het planbord en onteigenen maar. Een door bomen omzoomde weg door een breed dal met veel zonnebloemen, maïs en fruitbomen. 15 km verder verlaat ik deze weg en kom in een smaller rivierdal, langs de rivier stroom afwaarts. Dus zo goed als geen klimwerk. Een prachtig dal, met onderweg een mooi klein kapelletje. Vervolgens kom ik weer in een breed dal, het dal waar Blagoevgrad in ligt. De stad is genoemd naar de oprichter van de communistische partij, in 1919, in Bulgarije. Nog steeds stroomafwaarts, maar wel wat heuvels over. Daar waar de snelweg naar Thessaloniki, die zich in dit dal bij ons heeft gevoegd, door tunnels door de heuvels gaat, mag ik eroverheen. Blagoevgrad is ook weer een grote stad maar komt minder chaotisch over als Kyustendil. Het is wel zaterdagmorgen. Voor 12 uur kom ik aan bij mijn hotel. Helaas, helaas zijn er geen campings op dit deel van de route. Mijn kamer is al klaar gewoon een hotelkamer maar in een erg rustig deel van de stad en vlak bij het centrum.
Eigenlijk is het aftellen een beetje begonnen. Ik begon met een 100 dagenreis. Ik ben op dag 89 maar al dicht bij mijn uiteindelijk benoemde eindpunt, Thessaloniki. Ik kan daar in 3 dagen zijn, met stops in Noord Macedonië in Berevo en Strumica. Dat zijn ook beide relatief korte etappes met veel klimmen, en met de gestapelde vermoeidheid in mijn knieën is het helemaal niet erg dat een voorlopig einde in zicht is. Vandaag gaat het beter maar lopen is echt even oefenen als je zoveel fietst en zeker traplopen voelt ingewikkeld.
Ik ga naar het centrum en bezoek de kerk “Presentation of Virgin Mary" wat echt opvalt is dat de kerken hier geen torens hebben. Daar waar je in het licht glooiende landschap in Beieren altijd eerst de kerktoren van een dorp zag ontbreken die torens hier. De kerken lijken meer op huizen, ook een mooi idee.
Blagoevgrad is een leuke stad mooi, glooiend, gelegen in een doodlopend dal. Een gezellig centrum met veel terrassen. Midden in staat een shopping mall met er en terras op 4 hoog met mooi zicht op de stad.
Uiteindelijk is vandaag de temperatuur tot ver boven de 30 opgelopen.
DIMITROVGRAD (SRB) – TRAN (BG) Hotel Erna 59 km
Een dag met weer een echte grens. De eigenaar gisteren van het hotel gaf aan dat het vanuit Joegoslavië destijds geen enkel probleem was de grens te passeren. Bulgarije staat, meer dan bijvoorbeeld Roemenië, bekend om de harde aanpak van vluchtelingen met name vanuit de DDR. Terwijl destijds in de DDR het verhaal begin jaren 60 was dat je via Bulgarije eenvoudig naar het Westen kon. Feit is dat Bulgarije honderden DDR burgers heeft gearresteerd op basis van vermeende vluchtpogingen en uitgeleverd aan de DDR. Daar werden ze gevangen gezet. Een groot aantal van deze “ politieke gevangenen" is door de DDR aan West Duitsland overgeleverd in ruil voor harde valuta, feitelijk gewoon dus verkocht.
De echte grens is inderdaad een echte grens. Ik volg als gisteren de weg naast de snelweg en eindig op de grens tegen het verkeer in. De douanier vertelt dat ik terug moet naar het viaduct, ik volg zijn aanwijzingen en mag vanaf de linkerkant invoegen op de snelweg op ongeveer 250 meter van de grenspost. Daar staan behoorlijke rijen auto’s en als Europa een vergadering zou willen beleggen alle nationaliteiten staan er in de rij. Dit is de transit route naar Istanbul en verder Turkije in. Istanbul 615 km is het bord na de grens, Athene 929 km. Ik doe als altijd en rij langs de rij wachtende auto’s en sluit aan als ik echt niet verder kan. Dat werkt ook nu. Na een auto met Nederlands kenteken ben ik aan de beurt. Geen probleem, stempel en door. Bij de volgende post Bulgarije in sta ik achter dezelfde auto. Zij hebben problemen met de verzekeringspapieren, dus het duurt even. En als ik aan de beurt ben, paspoortcheck en door. Dan ben ik in Bulgarije, land 16 van mijn tocht.
De route volgt deels de doorgaande weg, hier geen snelweg meer, en deels wat wegen evenwijdig. Die afslag mis ik blijkbaar, maar het is niet druk, dus prima over de doorgaande weg het is niet ver naar het volgende dorp, Dragoman, waar ik de heuvels inga. In Drogoman neem ik geld op even verbaas me eens en te meer over de verwaarlozing van de gebouwen, ook de gebouwen huizen die niet leegstaan.
De supermarkt is gezellig druk, ik koop wat te drinken en drink het meteen op. De route is ook hier weer prachtig, via Gaber ga ik naar Krusha. Daar begint een mooie regelmatige, maar lange klim richting Vrabcla. Gelukkig komt het bijna nooit boven de 12%. Ik kom net boven de 1000 meter uit en dan begint de daling. Prachtig landschap en weer de totale rust en stilte, maar met wat schapen in kuddes, die met hun bellen geluid maken. Voor mij bevestigt dat de stilte.
Al snel ben ik in Tran en vind het hotel, kamer 301, 3e etage geen lift. Er is een zwembadje en sauna waar ik heerlijk gebruik van maak. Later ga ik nog even op de fiets naar de gorge van de rivier Erma, ook weer prachtig.
Ik loop een rondje door het plaatsje, weinig bijzonders, behalve de herdenkingsmonumenten, 1885, 1914-18 en 1940-45 alle zijn vertegenwoordigd.
Het terras van het hotel is ook prima en daar strijk ik neer.
Morgen uitslapen, ontbijt is vanaf 8.30 uur.
Het waar ben jij.nu systeem kent Tran niet dus maar Kyustendil ingevuld daar hoop ik morgen te zijn.
Dag 89 19 juli
TRAN – KYUSTENDIL Guesthouse Sonate 86 km
Vandaag is een bijzondere dag. Het is de verjaardag van mijn vader. Hij zou vandaag 84 geworden zijn. Hij zou deze reis, als eerder verteld, fantastisch hebben gevonden, en me te pas en te onpas van allerlei feiten hebben voorzien over het IJzeren Gordijn en de geschiedenis van de landen waar ik doorheen fiets, zeker ook op religieus gebied.
Het ritme in Bulgarije is echt anders dan in de landen tot nu. Het is hier een uur later, dus ook later licht. Ontbijten kan vanaf 8.30 uur, dus ik besluit vooraf vast wat proviand in te slaan. Er is maar 1 van de vele winkels open voor 8.30 uur, overal tot nu kon je vanaf 7 uur zeker terecht. Wel is een lokaal café open en het terras zit vol met oude mannen, als overal. Ik smokkel wat en krijg om 8.15 een heerlijke soort tosti met ham en Bulgaarse kaas. Daarbij koffie en ik kan er tegenaan. Dat moet ook wel ook vandaag, als alle komende dagen veel klimmen. Na een km of 5 kom ik langs een standbeeld ter ere van de bijdrage van de vrouwen in communistisch Bulgarije. Het is een vrouw voor 2 betonnen delen die samen de ster weergeven. Hoe zit dat dan nu met die waardering van de bijdrage van vrouwen hier?
Bulgarije in dit deel maakt een arme indruk. De dorpen zijn leeggelopen en de huizen verwaarloosd. Ik heb de vraag al eerder gesteld wat dat nou doet met de achterblijvers, weggaan van familie, vrienden, instortende huizen , verdwijnen van voorzieningen. Mij stemt het niet vrolijk als ik het zo zie.
Maar wat een rust en stilte.
De tocht lijkt op die van gisteren, veel klimwerk, maar niet al te steil. Dus boven de 12 graden komt het weer zelden. Slecht wegdek, ook niet nieuw, het is echt een vergeten uithoek lijkt het af en toe. En dan zie ik in de verte in het dal Kyustendil liggen, een relatief grote stad. En een stuk lager dan waar ik ben, dat belooft daalwerk en dat komt dan ook. Terug naar ongeveer 525 meter, terwijl ik boven de 1100 ben geweest vandaag. Weer een heerlijke fietsdag, prachtig landschap en mooi weer. Al wordt ik op 5 km voor Kyustendil omsloten door onweer. Maar het trekt voorbij. In het guesthouse is men ook overtuigd dat het straks gaat regenen
Kyustendil zelf stelt verder weinig voor. Wat ze wel vaak goed doen is voetgangerszones maken, ook hier. Heerlijk rondlopen zonder de auto’s om je heen. Auto’s zijn hier relatief oud, je ziet ook nog veel lada’s hier. En de apk structuur bestaat niet, dus erg veel uitstoot en dus stank. De 2e handsmarkt bestaat hier vooral uit auto’s die uit Frankrijk komen. Er staan bij de bedrijfjes erg veel auto’s met Franse kentekens.
Op het terras nog app contant met mijn zus en daarmee ook met mijn moeder die zich voorbereiden op de vakantie van mijn moeder.
Dag 90 zaterdag 20 juli
KYUSTENDIL – BLAGOEVGRAD Hotel Alpha 62 km
Mijn guesthouse ligt aan een drukke weg met veel verkeer, en ik heb een kamer aan de voorkant, dat is wennen. Slapen doe ik altijd maar er is lawaai. Ik maak ontbijt op mijn kamer, er is geen rookmelder of wat ook dus ik kook water op mijn gaspitje en maak koffie.
De route vandaag ziet er makkelijk uit. Het begint met een weg volgens het principe “de kortste afstand tussen 2 punten is een rechte lijn”. Dus liniaal op het planbord en onteigenen maar. Een door bomen omzoomde weg door een breed dal met veel zonnebloemen, maïs en fruitbomen. 15 km verder verlaat ik deze weg en kom in een smaller rivierdal, langs de rivier stroom afwaarts. Dus zo goed als geen klimwerk. Een prachtig dal, met onderweg een mooi klein kapelletje. Vervolgens kom ik weer in een breed dal, het dal waar Blagoevgrad in ligt. De stad is genoemd naar de oprichter van de communistische partij, in 1919, in Bulgarije. Nog steeds stroomafwaarts, maar wel wat heuvels over. Daar waar de snelweg naar Thessaloniki, die zich in dit dal bij ons heeft gevoegd, door tunnels door de heuvels gaat, mag ik eroverheen. Blagoevgrad is ook weer een grote stad maar komt minder chaotisch over als Kyustendil. Het is wel zaterdagmorgen. Voor 12 uur kom ik aan bij mijn hotel. Helaas, helaas zijn er geen campings op dit deel van de route. Mijn kamer is al klaar gewoon een hotelkamer maar in een erg rustig deel van de stad en vlak bij het centrum.
Eigenlijk is het aftellen een beetje begonnen. Ik begon met een 100 dagenreis. Ik ben op dag 89 maar al dicht bij mijn uiteindelijk benoemde eindpunt, Thessaloniki. Ik kan daar in 3 dagen zijn, met stops in Noord Macedonië in Berevo en Strumica. Dat zijn ook beide relatief korte etappes met veel klimmen, en met de gestapelde vermoeidheid in mijn knieën is het helemaal niet erg dat een voorlopig einde in zicht is. Vandaag gaat het beter maar lopen is echt even oefenen als je zoveel fietst en zeker traplopen voelt ingewikkeld.
Ik ga naar het centrum en bezoek de kerk “Presentation of Virgin Mary" wat echt opvalt is dat de kerken hier geen torens hebben. Daar waar je in het licht glooiende landschap in Beieren altijd eerst de kerktoren van een dorp zag ontbreken die torens hier. De kerken lijken meer op huizen, ook een mooi idee.
Blagoevgrad is een leuke stad mooi, glooiend, gelegen in een doodlopend dal. Een gezellig centrum met veel terrassen. Midden in staat een shopping mall met er en terras op 4 hoog met mooi zicht op de stad.
Uiteindelijk is vandaag de temperatuur tot ver boven de 30 opgelopen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
