Afscheid
Door: Geert ter Horst
Blijf op de hoogte en volg Geert
23 November 2007 | Malawi, Lilongwe
Tijd voor afscheid nemen van een groot aantal mensen waar ik nu bijna 4 maanden mee samenwerk. Het voelt allemaal heel vertrouwd om hier werken. Het is wel een totaal andere wereld dan Nederland En het is ook een hele gekke wereld, met aan de ene kant de “gewone” stad met heel veel expats die voor de NGO’s werken. en ook in de stad de echte Malwianen. In de stad Lilongwe is het aantal mensen dat volgens de definitie van de VN extreem arm is (een inkomen van minder 1 dollar per dag per gezinslid) ,8 % en 24,6 % is arm (een inkomen van minder dan 2 dollar per gezinslid per dag) Voor heel Malawi is dat 22,4 en 52,4 %. Het is echt een stad van uitersten. En je kan hier heel goed leven zonder met de armoede in aanraking te komen. Het aantal bedelaars is klein en de plaatsen waar ze zijn, zijn best makkelijk te ontwijken.
In het landelijke gebied waar de scholen zijn is het totaal anders. Daar word je overal met de armoede geconfronteerd. Kinderen met gescheurde kleren, zonder schoenen, grote afstanden naar de scholen, weinig gezondheidscentra en dus ook grote afstanden naar de gezondheidscentra, (ze zijn aan het testen met fietsambulances), en overal veel kinderen aan het werk.
In deze tijd van het jaar worden de mais en de tabak op het land gezet en je ziet dan overal de kinderen werken op het land, ook tijdens de schooltijden. De campagnes om kinderarbeid te verminderen en te voorkomen en kinderen naar school te krijgen zie je hier ook bijna niet. Dus helpt iedereen om ervoor te zorgen dat er straks voldoende te eten is. Er is daarbij dan wel een grote afhankelijkheid van het weer, het moet nu wel gaan regenen, maar ook niet teveel en te lang. De eerste overstromingen in Malawi zijn al een feit en er zijn alweer tientallen huizen verwoest. De ontbossing gaat ook maar door, (ondanks al het mooie beleid) en de effecten zijn overal zichtbaar.
Maar het ging over afscheid nemen. Je komt zoveel mensen tegen met elk hun eigen verhaal. Charles de headteacher van Mphandula school is een van hen Hij heeft maar een wens: dat hij mee mag naar Nederland. Hij wil niet zijn hele leven headteacher blijven. Hij wil vooruit. Dat willen vele anderen, het mooie is wel dat ze blijven en zich blijven inzetten voor hun leerlingen, of zoals een het zei, ik ben opgeleid op kosten van de overheid van Malawi en die kan ik zo iets terug geven.
En al die leerlingen ga ik best wel missen. Elke keer het Mzungu (white man) als je ergens komt en altijd een hele sleep van tientalle kinderen achter je aan en altijd allemaal even vriendelijk. Alle headteachers vragen waarom ik wegga en of ik terugkom En ja ik ga weg en of ik weer terugkom?
In het district waar we nu hebben gewerkt (Lilongwe Rural West) zijn de werkzaamheden aan de gebouwen zo ver gevorderd dat we wel blijven monitoren (het moet tenslotte allemaal af!) maar de nieuwe TNT projectmanager zal naar een ander district gaan. Het “essential package” is dus grotendeels geimplementeerd op onze scholen.
Volgende week woensdag ben ik weer thuis. Dat is een merkwaardig en ook heel leuk idee.
In het landelijke gebied waar de scholen zijn is het totaal anders. Daar word je overal met de armoede geconfronteerd. Kinderen met gescheurde kleren, zonder schoenen, grote afstanden naar de scholen, weinig gezondheidscentra en dus ook grote afstanden naar de gezondheidscentra, (ze zijn aan het testen met fietsambulances), en overal veel kinderen aan het werk.
In deze tijd van het jaar worden de mais en de tabak op het land gezet en je ziet dan overal de kinderen werken op het land, ook tijdens de schooltijden. De campagnes om kinderarbeid te verminderen en te voorkomen en kinderen naar school te krijgen zie je hier ook bijna niet. Dus helpt iedereen om ervoor te zorgen dat er straks voldoende te eten is. Er is daarbij dan wel een grote afhankelijkheid van het weer, het moet nu wel gaan regenen, maar ook niet teveel en te lang. De eerste overstromingen in Malawi zijn al een feit en er zijn alweer tientallen huizen verwoest. De ontbossing gaat ook maar door, (ondanks al het mooie beleid) en de effecten zijn overal zichtbaar.
Maar het ging over afscheid nemen. Je komt zoveel mensen tegen met elk hun eigen verhaal. Charles de headteacher van Mphandula school is een van hen Hij heeft maar een wens: dat hij mee mag naar Nederland. Hij wil niet zijn hele leven headteacher blijven. Hij wil vooruit. Dat willen vele anderen, het mooie is wel dat ze blijven en zich blijven inzetten voor hun leerlingen, of zoals een het zei, ik ben opgeleid op kosten van de overheid van Malawi en die kan ik zo iets terug geven.
En al die leerlingen ga ik best wel missen. Elke keer het Mzungu (white man) als je ergens komt en altijd een hele sleep van tientalle kinderen achter je aan en altijd allemaal even vriendelijk. Alle headteachers vragen waarom ik wegga en of ik terugkom En ja ik ga weg en of ik weer terugkom?
In het district waar we nu hebben gewerkt (Lilongwe Rural West) zijn de werkzaamheden aan de gebouwen zo ver gevorderd dat we wel blijven monitoren (het moet tenslotte allemaal af!) maar de nieuwe TNT projectmanager zal naar een ander district gaan. Het “essential package” is dus grotendeels geimplementeerd op onze scholen.
Volgende week woensdag ben ik weer thuis. Dat is een merkwaardig en ook heel leuk idee.
-
23 November 2007 - 12:52
Lolke Osinga:
Goede Geert,
geen idee of je dit schrijfseltje nog onder ogen zult krijgen. Ik wil je heel graag bedanken voor de wijze waarop je ook mij op de hoogte gesteld hebt van je wedervaren. Deze ervaringen zullen 'ergens' een plek in je leven blijven opeisen. Mijn persoonlijke wens is dat al die kinderen in de gelegenheid zullen komen om niet alleen goed onderwijs, maar bovenal perspectief in hun leven te krijgen. Een perspectief, dat erop gericht is dat juist zij mee gaan doen in wat we hier gemakshalve het ontwikelingsproces noemen. Blijven meedoen en niet langs de kant van de weg blijven staan. Wil je dat niet, dan is een huisje aan de weg van de minste weerstand nog een optie.
Jij komt straks met de opgedane ervaringen weer thuis, terug in je eigen land. Wees er op voorbereid dat je omgeving er soms heel kort over doet om je uit te luisteren. Ik wens je geduld en tact toe om tóch te proberen om aandacht voor het werk in Malawi en wat je zoal links en rechts ervan hebt meegemaakt, te vragen.
Een heel goede en voorspoedige terugreis toegewenst. Tot ziens! Met een hartelijke groet van Lolke Osinga. -
23 November 2007 - 19:42
Marijke Brehler:
Hallo,
Ik ben toevallig op uw site terecht gekomen, doordat ik probeerde informatie te vinden over de school waar mijn basisschool aangekoppeld is. Sinds begin november zijn wij gekoppeld aan de school Chalimba in Malawi. We zijn nu dan ook druk bezig met het behandelen van de Malawi- module en het invullen van de uitwisselformulieren. We hopen het voor half december klaar te hebben, zodat het na de vakantie van Malawi daar aanwezig is. Ik vind het erg leuk om uw verhalen te lezen en de foto's te zien. Leuk om te weten hoe de organisatie met de project bezig is!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
