Noord Macedonie
Blijf op de hoogte en volg Geert
22 Juli 2019 | Macedonië, Strumica
Dag 91 21 juli
BLAGOEVGRAD (BG) – BEREVO (MK) Papa Apartments 81 km
Ook in hotel Alpha pas laat ontbijt, 8 uur hier. Ik sta wel op tijd op, de relatieve ochtendkou is heerlijk. En voor 8-en krijg ik mijn ontbijt. De receptioniste had me gewaarschuwd: niet iedereen vindt ons ontbijt ok. Ik krijg een gigantische chocolade croissant, met orange juice en een kop koffie, goed genoeg. Voor de 2e kop moet ik bijbetalen. Ik vertrek dus ook voor 8-en. Eerst de stad uit, en dan begint meteen de klim naar de Noord-Macedonische grens. Ik drink in een dorpje nog een koffie om de laatste Bulgaarse leva op te maken. De laatste 10 km naar de grens is een mooie stevige klim. Ik kan rustig achterop mijn zadel blijven zitten en in versnelling 6 naar boven rijden. Dan, na 2 uur op de fiets, 800 meter hoger ben ik bij de Noord-Macedonische grens. Opvallend overal in Bulgarije waar ik fietste, en dat is zo dicht mogelijk langs de grens, is de hoeveelheid “border patrol" auto's. Is er angst voor iets of iemand? Bulgarije uit is geen probleem, paspoort controle en door. Noord-Macedonië in is ook geen probleem. Eerst de politie controle voor het paspoort, dan de douane. Ik krijg de vraag, personal bags? Ja, volgende vraag, sigaretten, alcohol?, Nee, oké welkom. En ik mag door. Leuk om in het qua naamgeving jongste land van Europa te fietsen. Merkwaardig conflict overigens, Bulgarije heeft ook een provincie Macedonië, Griekenland dus ook en die vinden het een probleem dat er ook een land is dat zo heet.
Dan volgt 10 km afdaling. Halverwege zit een fietser met bepakking in een café. Dus even stoppen, een Tsjech die (ook) in vele Europese landen heeft gefietst. We praten wat, wisselen websites uit en ik ga door, hij rijdt de andere kant op. Verder naar beneden, in Delcevo vind ik al snel een ATM, en het werkt, even snel rekenen, hoeveel Denar heb ik nodig en pinnen maar. De rit vervolgt door een mooi breed dal, en dan weer klimmen en weer niet steil maar wel weer een kilometer of 8, de weg is prima een groot deel vers geasfalteerd, naar die geur is vervelend overheersend. En weer dalen, het lot van de fietser, omhoog en omlaag. Gelukkig eindig ik weer op zeeniveau dus is klimmen en dalen in evenwicht straks. In Berevo ontmoet ik een groep van 10 Bulgaarse fietsers, met volgauto, onderweg naar Petrich, nog 2 dagen. Een heel diverse groep, qua leeftijden en ook qua fietsen, van uiterst moderne racefietsen tot elektrische voor de 2 ouderen(?). Lekker fietsen, maar ook voor hen omhoog en omlaag, het valt ze niet mee zeggen ze.
En op weg naar het guesthouse. Daar gaan de zaken niet helemaal goed. “Oma” is thuis maar spreekt geen woord over de grens en is volkomen analfabeet en digibeet. Ze maant me te gaan zitten en maakt koffie. Ik denk er gebeurt wel iets maar nee. Als andere gasten, die vertrekken, wat gaan vertalen blijkt dat haar zoon “ your son" blijven ze zeggen, op vakantie is en er geen kamer schoon is. Ik heb geboekt en laat dat zien. Dan krijg ik 2 handdoeken en een sleutel. Inderdaad niet schoon, ik wil niet vervelend doen maar wel schone lakens. Inmiddels heb ik het password van de WiFi en stel de vraag via google translate, maar ik moet uiteraard een voorbeeld laten zien om duidelijk te maken waar het over gaat. Oké er komt beweging maar niet van harte. Ik krijg een schoon laken, ik pak zelf mijn slaapzak er wel bij. Het is een mooi guesthouse dat qua architectuur volkomen detoneert in de omgeving. De kamer is ook mooi, met mooi uitzicht maar basic. Ik ben nu al benieuwd hoe we gaan afrekenen, ik ben niet van plan het totale bedrag te betalen.
In Berevo is een oud klooster uit 1815 dat ik bezoek. Mooi en je merkt, ook al eerder dat je richting Griekenland gaat en hun beleving van de Oosterse Orthodoxie. Het klooster behoeft wat renovatie, er staan steunpalen om het dak op zijn plaats te houden. Naast het klooster is een hotel restaurant, dat volledig is bevolkt door een grote groep Engelsen, maar het bier smaakt goed, al kijkt men mij vreemd aan als ik geen Amstel of Heineken wil maar lokaal bier.
Ik ga daar ook eten. Eén van de obers een meisje van 17 dat hier al 4 jaar werkt wil graag na haar middelbare school gaan studeren in Nederland. Ze wil graag weg als iedereen, maar dat is lastig. Noord Macedonië is geen EU lid, nog niet? Nu de naamkwestie is opgelost hopen ze hier dat het lidmaatschapsproces in een stroomversnelling komt.
Dag 92 22 juli
BEREVO – STRUMICA
City Apartments 56 km
Gisteren heerlijk gegeten in hotel Manastir, een lokaal gerecht met champignons, aardappelpuree, kip en wat meer geserveerd in een grote broodbol. Heerlijk. Bij terugkomst in het appartement is inmiddels de schoondochter aanwezig. Ze schaamt zich voor de ontvangst en we maken de kamerprijs af op 1000 denar. ‘don ’tell my husband’ gaf ze nog mee. Oké, maar wat niet? Uiteindelijk bleek dat ze me een dag later hadden verwacht.
Ik vertrek vroeg, een van de andere gevolgen van grenzen is dat er ook verschillende tijden kunnen zijn. Bulgarije is 1 uur later dan Noord Macedonië en ik heb er weinig last van maar ben wel vroeg wakker. Het belooft vandaag warm te worden en op papier de zwaarste klim van de laatste dagen.
Ik moet 2 passen over een op bijna 1200 meter, de 2e op bijna 1400 meter. De klim is steiler dan gisteren maar nog steeds goed te doen. Bovendien begin ik al op ruim 850 meter hoogte. Dan een daling, ik had gehoopt op een dorpje met koffie, maar helaas, en de volgende klim. Die is soms even echt steil maar niet lang en ver voor de 1394 meter ben ik boven. Maps.me geeft nog geen 1200 meter aan en ik ben al boven. Bijna een teleurstelling, ik fiets weer erg makkelijk vandaag. Inmiddels zit ik ook weer midden in de groep Bulgaren die ik gisteren ook heb gesproken, ik haal hen in, zij mij. Een deel van hen, allen jonger dan ik fietst elektrisch ondersteund. Dat elektrisch fietsen, ik ben er meer tegen gekomen levert wel weer een mooi nieuw woord op: accustress. haal ik het volgende stopcontact? Na de laatste pas, dus veel lager dan in het routeboek staat volgt een lange afdaling. We gaan vanaf de bijna 1200 meter naar ongeveer 300 meter hoogte in ongeveer 20 kilometer. Ik daal een breed dal in vol van activiteit, veel fruitbomen, veel kassen met o.a. tomaten en paprika’s, en veel peperverbouw, wijnbouw een bruisend dal. En je voelt het warmer worden. De etappe vandaag was kort en als ik doortrap ben ik voor 11 uur bij mijn appartement. Een deel van de Bulgaren wacht aan het eind van de klim op hun reisgenoten. We wisselen nog wat reisverhalen uit, en ze bekijken mijn fiets met name de snaaraandrijving oogst weer bewondering en veel vragen. En dat alles in een beetje Duits en gebarentaal. We vervolgen richting Strumica, daar zoek ik mijn appartement, en bel de eigenaar. Hij komt met 5, 6 minuten zegt hij en inderdaad na 25 minuten is hij er. Ik sta wel, weer, op de verkeerde plek. Het is een op zich mooi appartement maar weinig buitenlucht en geen buitenruimte, helaas dus, dan maar terrasjes en het park in.
En ik loop wat rond in de stad, kerken, een mooi klooster, een moskee, later zie ik er nog een. Een boeiende stad.
Aan het eind van de dag ga ik nog naar een klooster 4 km verderop. Ook weer zo’n prachtige plek. Onderweg kom ik door de armere en rijkere gedeelten van Strumica. In de vervallen en ook vaak niet afgebouwd huizen wonen heel veel Roma. CIA Factbook geeft aan dat de populatie Roma in alle landen altijd te laag wordt weergegeven. Hier wonen er veel.
De rijke plekken zijn ook weer echt protserig rijk. En de contrasten groot. De SUV’s en paard en wagen in één beeld. Een deel van de inwoners van zo’n land blijft echt achter bij de economische vooruitgang.
Noord Macedonië was met Servië de grote onbekende. Het is een qua natuur prachtig land en een land met grote ongelijkheid. Voor mij goedkoop, de maaltijd gisteren was met toetje en een bier minder dan 7 euro, maar met de lage salarissen hier best duur voor de inwoners.
BLAGOEVGRAD (BG) – BEREVO (MK) Papa Apartments 81 km
Ook in hotel Alpha pas laat ontbijt, 8 uur hier. Ik sta wel op tijd op, de relatieve ochtendkou is heerlijk. En voor 8-en krijg ik mijn ontbijt. De receptioniste had me gewaarschuwd: niet iedereen vindt ons ontbijt ok. Ik krijg een gigantische chocolade croissant, met orange juice en een kop koffie, goed genoeg. Voor de 2e kop moet ik bijbetalen. Ik vertrek dus ook voor 8-en. Eerst de stad uit, en dan begint meteen de klim naar de Noord-Macedonische grens. Ik drink in een dorpje nog een koffie om de laatste Bulgaarse leva op te maken. De laatste 10 km naar de grens is een mooie stevige klim. Ik kan rustig achterop mijn zadel blijven zitten en in versnelling 6 naar boven rijden. Dan, na 2 uur op de fiets, 800 meter hoger ben ik bij de Noord-Macedonische grens. Opvallend overal in Bulgarije waar ik fietste, en dat is zo dicht mogelijk langs de grens, is de hoeveelheid “border patrol" auto's. Is er angst voor iets of iemand? Bulgarije uit is geen probleem, paspoort controle en door. Noord-Macedonië in is ook geen probleem. Eerst de politie controle voor het paspoort, dan de douane. Ik krijg de vraag, personal bags? Ja, volgende vraag, sigaretten, alcohol?, Nee, oké welkom. En ik mag door. Leuk om in het qua naamgeving jongste land van Europa te fietsen. Merkwaardig conflict overigens, Bulgarije heeft ook een provincie Macedonië, Griekenland dus ook en die vinden het een probleem dat er ook een land is dat zo heet.
Dan volgt 10 km afdaling. Halverwege zit een fietser met bepakking in een café. Dus even stoppen, een Tsjech die (ook) in vele Europese landen heeft gefietst. We praten wat, wisselen websites uit en ik ga door, hij rijdt de andere kant op. Verder naar beneden, in Delcevo vind ik al snel een ATM, en het werkt, even snel rekenen, hoeveel Denar heb ik nodig en pinnen maar. De rit vervolgt door een mooi breed dal, en dan weer klimmen en weer niet steil maar wel weer een kilometer of 8, de weg is prima een groot deel vers geasfalteerd, naar die geur is vervelend overheersend. En weer dalen, het lot van de fietser, omhoog en omlaag. Gelukkig eindig ik weer op zeeniveau dus is klimmen en dalen in evenwicht straks. In Berevo ontmoet ik een groep van 10 Bulgaarse fietsers, met volgauto, onderweg naar Petrich, nog 2 dagen. Een heel diverse groep, qua leeftijden en ook qua fietsen, van uiterst moderne racefietsen tot elektrische voor de 2 ouderen(?). Lekker fietsen, maar ook voor hen omhoog en omlaag, het valt ze niet mee zeggen ze.
En op weg naar het guesthouse. Daar gaan de zaken niet helemaal goed. “Oma” is thuis maar spreekt geen woord over de grens en is volkomen analfabeet en digibeet. Ze maant me te gaan zitten en maakt koffie. Ik denk er gebeurt wel iets maar nee. Als andere gasten, die vertrekken, wat gaan vertalen blijkt dat haar zoon “ your son" blijven ze zeggen, op vakantie is en er geen kamer schoon is. Ik heb geboekt en laat dat zien. Dan krijg ik 2 handdoeken en een sleutel. Inderdaad niet schoon, ik wil niet vervelend doen maar wel schone lakens. Inmiddels heb ik het password van de WiFi en stel de vraag via google translate, maar ik moet uiteraard een voorbeeld laten zien om duidelijk te maken waar het over gaat. Oké er komt beweging maar niet van harte. Ik krijg een schoon laken, ik pak zelf mijn slaapzak er wel bij. Het is een mooi guesthouse dat qua architectuur volkomen detoneert in de omgeving. De kamer is ook mooi, met mooi uitzicht maar basic. Ik ben nu al benieuwd hoe we gaan afrekenen, ik ben niet van plan het totale bedrag te betalen.
In Berevo is een oud klooster uit 1815 dat ik bezoek. Mooi en je merkt, ook al eerder dat je richting Griekenland gaat en hun beleving van de Oosterse Orthodoxie. Het klooster behoeft wat renovatie, er staan steunpalen om het dak op zijn plaats te houden. Naast het klooster is een hotel restaurant, dat volledig is bevolkt door een grote groep Engelsen, maar het bier smaakt goed, al kijkt men mij vreemd aan als ik geen Amstel of Heineken wil maar lokaal bier.
Ik ga daar ook eten. Eén van de obers een meisje van 17 dat hier al 4 jaar werkt wil graag na haar middelbare school gaan studeren in Nederland. Ze wil graag weg als iedereen, maar dat is lastig. Noord Macedonië is geen EU lid, nog niet? Nu de naamkwestie is opgelost hopen ze hier dat het lidmaatschapsproces in een stroomversnelling komt.
Dag 92 22 juli
BEREVO – STRUMICA
City Apartments 56 km
Gisteren heerlijk gegeten in hotel Manastir, een lokaal gerecht met champignons, aardappelpuree, kip en wat meer geserveerd in een grote broodbol. Heerlijk. Bij terugkomst in het appartement is inmiddels de schoondochter aanwezig. Ze schaamt zich voor de ontvangst en we maken de kamerprijs af op 1000 denar. ‘don ’tell my husband’ gaf ze nog mee. Oké, maar wat niet? Uiteindelijk bleek dat ze me een dag later hadden verwacht.
Ik vertrek vroeg, een van de andere gevolgen van grenzen is dat er ook verschillende tijden kunnen zijn. Bulgarije is 1 uur later dan Noord Macedonië en ik heb er weinig last van maar ben wel vroeg wakker. Het belooft vandaag warm te worden en op papier de zwaarste klim van de laatste dagen.
Ik moet 2 passen over een op bijna 1200 meter, de 2e op bijna 1400 meter. De klim is steiler dan gisteren maar nog steeds goed te doen. Bovendien begin ik al op ruim 850 meter hoogte. Dan een daling, ik had gehoopt op een dorpje met koffie, maar helaas, en de volgende klim. Die is soms even echt steil maar niet lang en ver voor de 1394 meter ben ik boven. Maps.me geeft nog geen 1200 meter aan en ik ben al boven. Bijna een teleurstelling, ik fiets weer erg makkelijk vandaag. Inmiddels zit ik ook weer midden in de groep Bulgaren die ik gisteren ook heb gesproken, ik haal hen in, zij mij. Een deel van hen, allen jonger dan ik fietst elektrisch ondersteund. Dat elektrisch fietsen, ik ben er meer tegen gekomen levert wel weer een mooi nieuw woord op: accustress. haal ik het volgende stopcontact? Na de laatste pas, dus veel lager dan in het routeboek staat volgt een lange afdaling. We gaan vanaf de bijna 1200 meter naar ongeveer 300 meter hoogte in ongeveer 20 kilometer. Ik daal een breed dal in vol van activiteit, veel fruitbomen, veel kassen met o.a. tomaten en paprika’s, en veel peperverbouw, wijnbouw een bruisend dal. En je voelt het warmer worden. De etappe vandaag was kort en als ik doortrap ben ik voor 11 uur bij mijn appartement. Een deel van de Bulgaren wacht aan het eind van de klim op hun reisgenoten. We wisselen nog wat reisverhalen uit, en ze bekijken mijn fiets met name de snaaraandrijving oogst weer bewondering en veel vragen. En dat alles in een beetje Duits en gebarentaal. We vervolgen richting Strumica, daar zoek ik mijn appartement, en bel de eigenaar. Hij komt met 5, 6 minuten zegt hij en inderdaad na 25 minuten is hij er. Ik sta wel, weer, op de verkeerde plek. Het is een op zich mooi appartement maar weinig buitenlucht en geen buitenruimte, helaas dus, dan maar terrasjes en het park in.
En ik loop wat rond in de stad, kerken, een mooi klooster, een moskee, later zie ik er nog een. Een boeiende stad.
Aan het eind van de dag ga ik nog naar een klooster 4 km verderop. Ook weer zo’n prachtige plek. Onderweg kom ik door de armere en rijkere gedeelten van Strumica. In de vervallen en ook vaak niet afgebouwd huizen wonen heel veel Roma. CIA Factbook geeft aan dat de populatie Roma in alle landen altijd te laag wordt weergegeven. Hier wonen er veel.
De rijke plekken zijn ook weer echt protserig rijk. En de contrasten groot. De SUV’s en paard en wagen in één beeld. Een deel van de inwoners van zo’n land blijft echt achter bij de economische vooruitgang.
Noord Macedonië was met Servië de grote onbekende. Het is een qua natuur prachtig land en een land met grote ongelijkheid. Voor mij goedkoop, de maaltijd gisteren was met toetje en een bier minder dan 7 euro, maar met de lage salarissen hier best duur voor de inwoners.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
